Dostoyevski yüksek sesle okuduğu bir şiir yüzünden Çar tarafından cezalandırılmış ve hapise konmuş. Hapishaneye girdiğinde bir köpek dikkatini çekmiş. Köpeğin yanından geçen çoğu mahkum köpeğe şiddetli bir şekilde tekme atıyormuş.

Dostoyevski, köpeğin mahkumlardan kaçmak yerine yanına yaklaşan bir mahkum olduğunda hafiften yere eğilip tekmelenme pozisyonunu aldığını gözlemlemiş.

Bir gün köpeğin yanına yanaşmış, köpeğin tekmelenme konumuna girmesine aldırmadan eğilmiş ve sevgi ile başını okşamış.

O anda köpek şaşkın şaşkın bakıp, korku dolu gözlerle ve acı acı havlayarak hızla yanından uzaklaşmış Dostoyevski'nin. Ve o günden sonra onu her gördüğünde ondan kaçmaya başlamış.

Ruhu köleleştirilmiş bu köpek tamamen bir 'SEVGİ AÇI'dır. Aynı şey insanlar içinde geçerlidir. Hayatlarının büyük bölümünde haksızlığa, kötü muameleye, horlanmaya, dışlanmaya yok sayılmaya uğramış sevgi açları kendilerine sevgi eli uzatıldığında nasıl davranacaklarını bilemezler.

Onlar kötü davranılmaya alışık olduklarından kendilerine kötülük yapanları gözlerinde yüceltirler. Herkese olduğu gibi onlara da eşit hak ve özgürlükler sunan, iyilik yapan birilerini gördülermi de nefret ederler.


ALINTI

Bana birini hatırlattı bu hikaye

Farklı bir perspektif