İnsan mekanik bir varlıktır,ama uyanmaya muktedirdir.Uyanış Gurdjiefin tabiriyle sadece "Üstün çaba" ile mümkündür.Üstün çaba basit tanımıyla nedir?5 kilometre yürümek çabadır.Her şeye ragmen dinlenmeden daha bir 5 kilometre yürüyerek geri dönmek üstün bir çabadır.İslam ve sufizmde bunun ismi Nafile ibadetdir.Gerekeni yaptıktan sonra bunun üzerine gösterilen aşırı çaba..Üstün çabayla beraber harcanan enerjinin üstünde enerji ve haz gelir.Yani göğse genişliğin gelmesi..Gerçek anlamda yapmaya muktedir olmanın yolu birtakım vazgeçişlerden ve iradeye sahip olmaktan geçer.Bu da oruc riyazetler gibi birtakim çalışmalarla mümkündür.Mekanik insanin iradesi yoktur.Bir dış tesir birçok süzgeçlerden
geçe geçe gerçek iradenin bulunduğu süptil
bedene ulaşıyor, ama hareketin başlangıcı otomatik, mekanik
ve şok tesirleriyle yönetilen bir haldedir. Dolayısıyla o
irade, gerçek bir isteği, gerçek bir kararı belli etmiyor; birtakım
dış sebeplerden çıkıp gelen bir irade oluyor. İnsanın
irade dediği şey, arzuladığı şeydir.Modern bilimin özgür iradenin olamayacağı konusunda fikir ayrılıkları yaşaması bu bilginin küçük delilleridir.Bu bakımdan insan ilk önce iradesinin olmadığını görmelidir,farkına varmalıdır.Hapishanede olduğunun farkına varmayan bir insanın oradan kurtulmayı arzulamayacağı gibi iradesinin olduğu ilüzyonu ile yaşayan mekanik bireyin her hangi bir şeyi yapmaya muktedir olması imkansızdır.O zaman İstersem yaparim lafi da yalandır ve sahte realiteye tutunma cehdini gösterir.O halde insan cüzi iradesinin külli irade karşısındaki hiçliğini görebilmeli..Kendi acziyetinin farkına varmalı..

Ellerine saglik

Uyandım çok şükür

Ellerine sağlık mübarek

Benim uyanışımın sorusu şuydu :

+Allah'ı ne kadar seviyorsun ?
Ben - Çok seviyorum!
+Nelerden vazgeçtin ?
Ben - Pek birşeyden vazgeçmedim..
+İşte o kadar seviyorsun..

Bu diyaloğu seneler önce yaşadım ve hazmetmem uzun sürdü.Allahı seviyorum ama emir ve yasaklarına uymuyorum.Sevdiğim birisiyle buluşsam geç kalmam.Neden 5 vakit ezan okunurken "Haydi Namaza!" seslerini duyarken ben duymazdan geliyordum ? Bu sevginin lafta olduğunu idrak etmem kısa sürdü.Hakikatin 1 zerresini görmem uzun tefekkürler gerektirdi.Tefekkür ile yeni bilinçler şuurlar açıldı bende.7 Sene spor yaptım yarışmalara hazırlandım.Aynada kendimi izlerdim sanki dünyanın 8. harikası var.Aczimi anlamam tefekkürle oldu.Kainatta 1 kum tanesi kadar yer kaplarken neyeydi bu kibir bu artistlik ? Hiçbir emir ve yasağa uymazdım bilmiyordum hatta.Hakiki belki şuan bile değil Taklidi iman bile yoktu o zaman..Tefekküre ne zaman başladım uyandım ben.Meditasyoncular gibi oturup doğayı izledim.Dağlar taşlar yıldızlar denizler böcekler kuşlar Aman Allahım Yaratıcımızın İlmine bak ! demem çok uzun sürmedi.Tefekkür 1000 sene nafile ibadetten hayırlıdır kelimesini yaşadım.Bir insan virdler tesbihatlar 6.his için esmalar okuyabilir.Eğer o bilinç ve şuur'da değilse hiçbirşey olmaz bunu anladım.Tefekkürle hiç farkında olmadığım şeyler olmaya başladı yazmaya izin yok tabi.Kainatta yaratılan bütün nesneler sayısınca Allah'u Teala Hamd olsun..Ben Allahı çiçeğe bakınca görüyorum,Kuşlara bakınca görüyorum,herşeyde Allahın ilmi hikmetini görüyorum.Uyanmak için kainata iman gözlüğüyle bakmak şart.Bu arada ben bunu kendi acizliğimle hastalıklı halimle kapasitesiz beynimle çözmedim.Allahım seni merak ediyorum.Bana kendi işlerini göster diye dua ettim.İlk secde edişimde Allahım ben geldim dedim.Namaz kılmayı bilmiyordum içimden geldiği gibi kalpten konuştum.Sanırım kabul olmuş olacakki kainatı okumaya başladım kendi penceremden tabiki

Sizede uyanış için tek tavsiyem TEFEKKÜR...

Allah razı olsun.
Her bir açıklamanın özünü, bir not defterine geçirme ihtiyacı hisseder oldum. Telaşla yaşadığımız bu hayatta, durup yaşamı gözlemlemek, Tefekkür ile kainatın eşsiz güzelliğini, ahengini, Yaratıcı’nın nakışını görmek inşallah hepimize nasip olsun.