Benim uyanışımın sorusu şuydu :
+Allah'ı ne kadar seviyorsun ?
Ben - Çok seviyorum!
+Nelerden vazgeçtin ?
Ben - Pek birşeyden vazgeçmedim..
+İşte o kadar seviyorsun..
Bu diyaloğu seneler önce yaşadım ve hazmetmem uzun sürdü.Allahı seviyorum ama emir ve yasaklarına uymuyorum.Sevdiğim birisiyle buluşsam geç kalmam.Neden 5 vakit ezan okunurken "Haydi Namaza!" seslerini duyarken ben duymazdan geliyordum ? Bu sevginin lafta olduğunu idrak etmem kısa sürdü.Hakikatin 1 zerresini görmem uzun tefekkürler gerektirdi.Tefekkür ile yeni bilinçler şuurlar açıldı bende.7 Sene spor yaptım yarışmalara hazırlandım.Aynada kendimi izlerdim sanki dünyanın 8. harikası var.Aczimi anlamam tefekkürle oldu.Kainatta 1 kum tanesi kadar yer kaplarken neyeydi bu kibir bu artistlik ? Hiçbir emir ve yasağa uymazdım bilmiyordum hatta.Hakiki belki şuan bile değil Taklidi iman bile yoktu o zaman..Tefekküre ne zaman başladım uyandım ben.Meditasyoncular gibi oturup doğayı izledim.Dağlar taşlar yıldızlar denizler böcekler kuşlar Aman Allahım Yaratıcımızın İlmine bak ! demem çok uzun sürmedi.Tefekkür 1000 sene nafile ibadetten hayırlıdır kelimesini yaşadım.Bir insan virdler tesbihatlar 6.his için esmalar okuyabilir.Eğer o bilinç ve şuur'da değilse hiçbirşey olmaz bunu anladım.Tefekkürle hiç farkında olmadığım şeyler olmaya başladı yazmaya izin yok tabi.Kainatta yaratılan bütün nesneler sayısınca Allah'u Teala Hamd olsun..Ben Allahı çiçeğe bakınca görüyorum,Kuşlara bakınca görüyorum,herşeyde Allahın ilmi hikmetini görüyorum.Uyanmak için kainata iman gözlüğüyle bakmak şart.Bu arada ben bunu kendi acizliğimle hastalıklı halimle kapasitesiz beynimle çözmedim.Allahım seni merak ediyorum.Bana kendi işlerini göster diye dua ettim.İlk secde edişimde Allahım ben geldim dedim.Namaz kılmayı bilmiyordum içimden geldiği gibi kalpten konuştum.Sanırım kabul olmuş olacakki kainatı okumaya başladım kendi penceremden tabiki
Sizede uyanış için tek tavsiyem TEFEKKÜR...