Dünya hırsı kaplamış ruhumuzu.
Sözde din adamları bizim hiç bilmediğimiz ya da biliyorsak bile din adamı daha doğru bilir bakış açısıyla onların bize çizdikleri yol dahilinde çıkmazlara ilerlemeye devam ediyoruz.

Bir aylığı asgari ücretle çalışan birinin 10 yıllık maaşını bile geçen bir medya hocası bize şükr etmeyi telkin edebilir, hatta Peygamberimizi (s.a.v) örnek gösterebilir.

Belki yanmaz kefen üretilebilir ama kefenin içindeki ceset mi yanar yoksa bu dünyadan göçüp giden ruh mu yanar onu öğrenince herşey zaten geçmiş olacak. Geri dönüş yok.

Yapmamız gereken tek şey (bence) insanları ve yaratılanları sevmekten geçer. Herşey kendi fıtratıyla hareket eder. Hiç bir tavuk başka bir tavuğa aslanlık taslamaz, ya da hiç bir aslan diğer bir hayvanın tavuğu olmaz.
Sadece biz insanlar fıtratın aksi hareket etmeye çalışırız. Bu da insanlıktan çıkmamıza ne olduğu belirsiz bir yaratığa dönmemize sebep olur.
Sonrası bahsettiğiniz gibi bir sürü "izm" akımıyla bizi yaprak gibi sağa sola hatta bok çukuruna savurur.