Tövbekar ol, gönül tarıktan çıkma, (tarık= yol)
Namertten şefaat şifadar olmaz,
Eylik eyle sakın, bir gönül yıkma,
Görüşme kötüyle, onda ar olmaz.

Dinleme dünyanın kıyl-ü kalini,
Gözetle kamilin pür kemâlini,
Düşürme üstüne el vebalini,
Zira böyle kişi bahtiyar olmaz.

Namertler içinden hicret et durma,
Yapacağın hayrı kimseye sorma,
Kişi zadelikle kendini kurma,
Mezartaşı ile iftihar olmaz.

Münafıkın yeri her dem nar iken,
Düşman olsa korkma Mevla var iken,
Bir adamın ezel vakti var iken,
Sonu yoksul olsa gözü dar olmaz.

Varıp meyhaneye kadehi çatma,
Muhannetlik edip ocağın yıkma,
Elin güzeline kem gözle bakma,
Elin doğru yarı sana yar olmaz.

Hisse-mend ol kamillerin sözünden,
Başka yoktur kazan özü özünden,
Evlat düşse atasının gözünden,
Hüdâ razı olup berhudar olmaz.

Sözü geçmez bir mecliste gedanın,
Bahtı kara olup vatan-cüdanın,
Sonu karanlıktır haramzadenin,
Çalıp çırpma ile kesb-i kar olmaz.

Öğünüp meydanda hışma gelene
Sözde tövbe edip pişman olana
Ta ezelden sana düşman olana
Sakın teslim olma beh- pazar olmaz,

Yoksulluk dediğin ömürler söker,
Katranı kaynatsan olur mu şeker,
Cinsi bozuk olan cinsine çeker,
Aslı hamdemirden mücevher olmaz.

Sümmani ah edip sararıp solma,
Gelen allahtandır kimseden bilme,
Sevilen bir yere çok gidip gelme,
Kesilir muhabbet itibar olmaz.