Ne zamanın içindeyim ne mekânın dışında,
Hayret vadisindeyim zamanın akışında.
Her seher çalıyor yıldızlarımı,
Feleğin aynasında hep ayrılık yansır mı?
Saatler zamanın akislerini mekâna vurunca, halvet yeri ortadan kaybolur.
Kalb halvethanesinden âleme bir kapı açılır…
Artık âlemi döndüren medar dişlisi sensin,
Kutbiyyet tahtı senindir,
Saadet yıldızı alnında parlıyor.
Makam ve mertebe felsefesi seninle birlikte tasavvur merkezini kaybetmiştir.
“Padişahın sırrını taşıyanlar devamlı bir tehlike içindedir. Onun sırrını açığa vuran, ya ipe, ya kılıca gider. Her gördüğünü ayna gibi söyleme, yıldızlı kubbe gece gördüğü şeylerin hiçbirini gündüze sızdırmaz. İkbal sahibi adamlar gece gördüğünü gündüze söylemezler. Büyüklerin yükünü bir zaman taşımalısın ki büyüklük mertebesine erişesin. Dilin kalbinin tercümanıdır ama kılıç kınında makbuldür. Dilini tut, yoksa senden hesap sorarlar, çünkü duvarlar arkasında kulaklar vardır.”
Kapatsalar zifir zindanlara
Doğmasın isterse güneş üstüme…
Ben olurum zamanlarda gece…
Yârim ay olur doğar içime…
Aynalar göstermiyor artık kendimi…Anka kuşu söylemiyor anahtarın yerini..
Senin Alemine girdim gireli yazmışlar defteri divane beni..!!!
Ey zamanı eline dolayıp mekânla yürüyen!..
Manevi âlemin şehrini öğrendim derken, senin köyünün sokağında kayboldum… Halvet çadırını yırtıp oradan bana bir kemik atsaydın, köpeğin gibi sana sadakatin ne olduğunu gösterirdim… Nerede olduğumu biliyorsam cahillerden olayım…
Yarısında güneşin doğduğu, yarısında güneşin battığı bir âlemde devamlı aydınlıkta kalmak istersen, hevâ kuşunun kanatlarını kopart, söz kuşunun boynunu kes, zaman ve mekân kaydından kurtul…
Maneviyat alemi on kısımdır. Dokuzu susmak biri dili tutmaktır. Kaidesi üçtür. İleri gitme, Geride kalma, ortada kalabalık etme.
Serçeden korkan darı ekmez.
Okunmakla söyler yazmakla bitmez

Ama şu Derviş Mehmet'in maneviyatıda çalışmakla elde edilmez;
Çünkü o şaşkınlık içinde sırmalı KUTBİYYET sancağı altında gününü gün ediyor
Giden gider, Derviş Mehmet kendiyle kalır...

Allah razı olsun.