Mesnevi’de şöyle bir hikâye anlatılır: Çölde yolculuk eden iki arkadaş, yolculuk esnasında bir sebepten tartışırlar, biri ötekine bir tokat aşk eder. Tokadı yiyenin canı çok yanar; ama tek kelime etmez ve kum üzerine şu sözleri yazar:
“BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BANA BİR TOKAT ATTI.”

Yolculuklarına devam ederler ve nihayet bir nehir kenarına gelirler. Susuzluktan bunalmış haldeki yolcular hemen serinlemek ve susuzluklarının gidermek için nehre uzanırlar. Tokadı yiyen su içerken suya düşer, boğulmak üzereyken, daha önce tokat atan arkadaşı tarafından kurtarılır. Boğulmak üzere olan arkadaş tam selamete çıktıktan sonra, nehir kenarındaki bir kaya parçası üzerine şu sözleri kazır:
“BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BENİM HAYATIMI KURTARDI.”
Tokadı vuran ve sonra en iyi arkadaşının hayatını kurtaran kişi ona şöyle der:
“Senin canını yaktığımda bunu kum üzerine yazdın; ama şimdi kayaya kazıyorsun, neden?” Diğeri ona şöyle cevap verir.
“Biri bizi incittiğinde bunu kum üzerine yazmalıyız ki bağışlama rüzgârı estiğinde onu silebilsin. Ama biri bize iyi bir şey yaparsa onu kayaya kazımalı ki onu hiçbir rüzgâr yok etmesin.”