Hz. Âdem, Hz. Havva ile Cennet’ten yeryüzüne indirilip uzun müddet ayrı kaldıktan sonra Arafat ovasında buluşarak Hindistan’a gittiler. Bâzen da Arabistan’da kaldılar. Daha sonra Şam’a yerleştiler. Allâhü Teâlâ’ya duâ edip sâlih evlâd istediler. Her sene biri erkek biri kız olmak üzere ikiz çocukları oldu. Hz. Havva yirmi defa doğum yaptı ve yalnız oğullarından Hz. Şît (a.s.) tek doğdu ve Peygamber Efendimiz (s.a.v)’in nûru ona intikâl etti. Hz. Âdem (a.s.)’ın evlâdı çoğalınca, Allâhü Teâlâ’nın emri üzerine ikiz evlâdlarından önce doğan ikizleri, sonra doğan ikizler ile evlendirdi. Aynı gün doğan ikizler birbirleriyle evlendirilmezdi. Hz. Âdem (a.s.) zamanında insanların çoğalması için bir erkeğin kendi kız kardeşi ile evlenmesi helâl ve câizdi, insanlar çoğalınca buna lüzum kalmadı ve kardeşler arasındaki evlilik ilk olarak Hz. Nuh (a.s.)’ın şeriatinde haram kılındı. Hz. Nuh (a.s.)’dan îtibâren yasak olan bu evlenme şekli sürekli devam etti. Hz. Âdem (a.s.)’ın soyundan kırk bin kişiyi gördüğü rivâyet edilmiştir. İlk insanlar, bâzı tarihçilerin zannettiği ve İslâm dînine inanmayanların uydurduğu, filmlerde görüldüğü gibi, ilimsiz, fensiz, görgüsüz, çıplak, vahşî kimseler değildi. Hz. Âdem (a.s.) ve ona îmân edenler şehirlerde yaşardı. Okuma yazma bilirdi. Demircilik, iplik yapmak, kumaş dokumak, çiftçilik, ekmek yapmak gibi san’atları vardı. Allâhü Teâlâ, Hz. Âdem (a.s.)’e on sahîfe gönderdi. Cebrâil (a.s.), on iki kere gelmişti. Bu kitaplarda; îmân edilecek şeyler; çeşitli dillerde lugatlar; her gün bir vakit namaz kılmak (sabah namazı); gusul abdesti almak; oruç tutmak; leş, kan, domuz yememek; birçok san’atlar, tıb, ilaçlar; hesâb, hendese (geometri) gibi şeyler bildirilmişti. Altın ve gümüş üzerine para dahî basılmış, mâden ocakları işletilip âletler yapılmıştı. Hz. Nuh (a.s.)’ın gemisinin ateşte kazanı kaynayarak hareket ettiğini, Kur’ân-ı Kerîrn açıkça bildirmektedir.

(Peygamberler Tarihi Ansiklopedisi, 1.c., 28-32.s.)