Olur elbette! Bizi mutluluktan havalara uçuran kimi şeylere pişman olmak ne garip bir haldir.

İnsan aldanır!

Bir arabam oldu diye için içine sığmamış, hatta nazar değmesin diye kurban bile kesmiş, ama haksız bir kazançla, yalanla dolanla almışsan,

Kendine ait bir evin olmuş, kiracı olmaktan kurtuldum diye için sevinçle dolmuş, ama her duvara, her kapıya, her metrekareye necasetli taksitler sıvanmışsa,

Bir güzeli çok sevmiş, heyecandan kalbin göğüs kafesine sığmamış, duracak gibi olmuş, mutluluktan aklın başından gitmiş ama helal dairede kalamamışsan,

Ve daha nice inhiraflarına gülüşmeler, tebessümler, arzular yüklemişsen,

Geçmiş sevinçler yük olup çökertir omuzlarını!

Tek çare pişman olmak, bir daha asla yapmamak ve tövbe etmektir. Sahte ama peşin sevinçlerle oyalanmak yerine, ebedi ama sonraya ertelenmiş sevinçleri gözlemektir bize yakışan...

Haydi toparlanalım arkadaşlar, kendimize gelelim! Umutsuzluk haramdır bilene ve her defasında yeniden başlamaktır bize düşen...

Her cuma namazında hutbede okunan ve gönlüme ferman, dizlerime derman olan hadis-i şerifi yazıp kenara çekileyim;

"Günahına tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir."

Kalben hissettiğimiz, düşündüren hüzünlendiren bir yazı olmuş Hocam!

Dünyalık olan işlerde nefsin esâretinden kurtulmak gerçekten çok zor!
Lâkin benim yüreğimi ziyâde sızlatan geçmişe baktığımda en özel belki de bir daha telâfi edemeyeceğimiz en özel ibadet ve taatlerimize haramların ya da kabulüne engel olacak şüphelerin bulaşması...İnsan bunları düşündükçe kendini affedesi bile gelmiyor.
Nerde ise ümitsizlik deryasına düşmek üzere iken, pişmanlıklarımız dört bir yanımızı kuşattığında o dipsiz ümitsizlik kuyusundan Peygamber Efendimiz (asm)'ın bir hadisi kudsi de ki, sözü imdadıma yetişiyor..."Bana şirk koşmayıp yeryüzünü dolduracak günahla huzurumuza gelirse bende o kadar mağfiretle bağışlar onu karşılarım"...
(müslim)
Mahçup gözü yaşlı bir eda ile "Elhamdülillah Rabb'im senin lûtfu keremin olmasa halimiz nice olur?

Bizlerde yeter ki günahlarımıza pişman olup ısrar etmeyelim...
Rahmet ve inâyet kapısından bir an uzaklaşmadan her halimizi Kur'an ve Sünnet ışığında terbiye edenlerden, her düştüğümüzde umutla yeniden başlayanlardan oluruz inşallah!

Nefsimize hoş gelen şeyler bize acıdan başka bir şey bırakmıyor.

Hele hele gülerek günah işlemişsek, muhakkak ki ağlayarak bedelini ödüyoruz.

Dolayısıyla, eğer sonu temizlik olacaksa, her acı ve gözyaşını nimet, her nefesi tövbe için fırsat bilmeli ve ahirete irtihal etmeden bu keffareti ödemeli.

Vehhâb ve Tevvâb olan Rabbimizin, inanan kullarına da bu yakışır.

Yüreğimize ferahlık çiseledi sanki. Kaleminize sağlık.😊