Aynı şarkıyı 100 kere dinleme manyaklığı
olan, sabah suyu yüzüne çarparken suyun
bileklerden dirseklerine akmasına uyuz
olan, buzdolabını açıp boş boş baktıktan
sonra kapayan, kulağında mp3 ile
gezerken klip tadında yürüyen, ellerini bi türlü ısıtamayan, çift bölmeli çakmakta
her iki tarafta gaz seviyesini dengeleme
ihtiyacı duyan,girdiği kapalı bir mekanda
ilk önce çıkış kapısının nerede olduğunu
arayan, masaya oturduğu zaman ilk
olarak ayaklarını koyacak yer arayan, küçükken radyodan kaset dolduran, milimetrelik iki eli birden doluyken elektrik düğmesini burnuyla açıp kapayan,otobüsü kaçırınca gurur yapıp
arkasından koşmayan, hayatında hiç lost
izlememenin eksikliğini hissetmeyen, eşşek kadar kızların 3 yaşındaki kızlar gibi
konuşmalarına sinir olan, yolda giderken
kaldırımdaki karo taşların çizgilerine
basmamaya özen gösteren, gülünmemesi
gereken yerde gelen gülme krizinin verdiği
haz ve acıyı birçok kez yaşamış olan, bir türlü insanlara güvenmemesi gerekirken
her defesında aynı hataya düşen, kazanmışlıkları ve kaybettikleriyle güçlenen hayatı sil baştan yaşamayı seçen koca dünyanın bir nedeni de ben olayım diyen bir insan oğluyum.. 🙂

Güzelmiş bir tek çakmakda takıldım ben nedense dengelemek den ziyade hepsini tek tarafa doldurmaya çalışırdım artık yapamıyorum

İnsanları olduğu gibi kabul etmek gerekiyor. Kabul etmiyorsanda tamamen ilişkini kesiceksin.

İnsanları olduğu gibi kabullenebilmekte büyük bir iştir bana göre