Seyda-i Tahi (k.s.) buyuruyor ki: “Bu zamanda namazını kılan orucunu tutan, zekatını verip hacca giden ve kendini büyük günahlardan koruyan kimse küçük evliyadır.” Bu söz söylendiğinde (100 yıl önce) irşad, ilim tahsili müslümanlık ve şeriatı Muhammediye serbestti. Halbuki bu zaman daha çok bozulmuştur. Eğer Seyda-i Tahi evliya olarak görüyorsa ben (Seyyid Muhammed Raşid hazretleri) iman ve itikadı sağlam, helal ve haramı bilen, namazını kılıp, oruç tutan, zekatını veren kendini büyük günahlardan koruyan bu zamanın müslümanlarının sevabını sahabenin sevabı derecesinde görüyorum. Böyle kimseler aynen sahabenin sevabını alırlar. Çünkü zaman çok bozulmuş, din ve iman çok zayıflamıştır. Şimdi zorluk çoktur, sevab da çoktur.

Mübârek Bir Zât, Bir Müslüman’a Ait Kabrin Önünde Durup, Talebelerine Sorar, “Bu Kabirdeki Kişi, Tekrar Dünyâya Gelse, Sizce Ne ile Uğraşır ve Ne Yapar?” Talebenin Birisi Der ki, “Elbette Sürekli Namaz Kılar.” Diğer Bir Talebe de Der ki, “Devamlı Oruç Tutar.” Bir Diğeri de Der ki, “Cihad Eder, Emri Ma’rûf Yapar.”

Velhâsıl, Talebeler Faydalı Bütün İşleri Sayarlar. O Zât Buyurur ki; Bu Mezarda Yatan Kişinin Dünyâya Tekrar Gelip Gelemeyeceği Şüphelidir Ama Sizin Oraya Gideceğiniz Kesindir Yani Siz de Onun Gibi Öleceksiniz. O Hâlde Neden Şimdi Bu Söylediklerinizi Yapmıyorsunuz ve Neyi Bekliyorsunuz? Onun Kaybettiği Fırsatı, Siz Bir Ganimet Bilmeli ve Yarına Bırakmadan Bu Faydalı İşlerle Uğraşmalısınız.