Nefs, Lâtif ve Muayyen Bir Varlıktır. Evliyâ Çelebi’nin Kaydettiğine Göre, Osmanlı Padişâhlarından Sultân Bâyezid-i Velî Hazretleri, Vefâtından Yedi Sene Öncesine Kadar Hiç Et Yemediler. Nefislerini Terbiye Ettiler.

Bir Gün O Kadar Çok Paça Yemek İstedi ki, Artık Dayanamadı. Nefsine Karşı Açmış Olduğu Harpte Zafer Kazanmak İstiyordu. Bunun İçin de, Bir Kelle-Paça Yemeği Hazırlattı. Önüne Sirkeli, Sarımsaklı Nefis Bir Kelle-Paça Yemeği Geldi. Çorbayı Önüne Koydurdu. Uzun Süre Çorbaya Baktı. Nefsine Hitâben, “Ey Nefsim! İşte Arzu Ettiğin Paça Önünde. Ben Yemeyeceğim, İstersen Çık Ye!” Dedi. Hemen Ağzından Gelinciğe Benzer İki Gözleri Kör Bir Mahlûk Çıktı. Çorbaya Dadandı. Kuduz Köpek Gibi Yiyip Hepsini Bitirdi.

Nefs Tatmin Olduktan Sonra Geldiği Yere Dönmek İçin Bâyezid-i Velî Hazretlerinin Hırkasından Yukarıya Tırmanmaya Başladı. Bunun Üzerine Bâyezid-i Velî Hazretleri Elinin Tersiyle Onu İtip Yere Düşürdü ve Ardından Bağırdı, “Bunu Öldürün!” Koşup Gelenler, Onu Ayaklarının Altına Alıp Öldürdüler.

Durumu Şeyhü’l-İslâm’a Bildirdiler. Şeyhü’l-İslâm, “İnsan Kemâlata Nefsinin Sayesinde Ulaşır. Nefs, İnsan Vücûdunun Bir Direğidir. Onu Kefenleyip Namazını Kılarak Gömmek Gerek!” Diye Fetvâ Verdi. Bunun Üzerine Bâyezid-i Velî Hazretlerinin Nefsini Yıkadılar, Kefenlediler. Büyük Bir Kalabalık Cenaze Namazını Kıldı. Bâyezid-i Velî Hazretlerinin Kubbesinin Yakınında Bir Yere Gömdüler.

[Rûhu’l-Beyân Tefsiri: 3 / 604-605.]

Nefsi öldürse kendiside ölmesi lazım nefs ölmiyecek sadece ölümü tatacak

Nefs (ve Rûh) Konusu Derin Bir Meseledir ve Bu Derinliği Sebebi ile ve Bir de Avâm Halkın Anlamasını, Kavramasını Kolaylaştırmak Adına Eserlerde Nefs İçin Kimi Zaman Can Tâbiri de Kullanılır, Hattâ Rûh Yerine Nefs Dendiği de Çok Olur.

Nefs İnsanı Terk Ederse İnsan Ölmez Kardeşim. Çünkü Nefs Dişildir, Yani Rûhun Parçası ki, Bunu Topraktan Koparılıp Ayrılan Bir Bitki Gibi de Düşünebilirsiniz. Zirâ Âdem Aleyhisselâm Topraktan, Havva Vâlidemizse Âdem Aleyhisselâm’dan, Yani Etten Halk OIunmuştur. Bu da Nefsin Dişil Olmasını ve Rûhtan, Yani Topraktan, Yani Ait Olduğu Yerden Ayrılmasının Yine Bizzât Kendi Sonu Olacağına İşâret Eder. Kezâ İnsan Uyuduğunda da İnsanı Terk Eden Rûh Değil Nefistir. Bağlantısını Koparmaksızın İnsanın İki Kaşının Arasından Uzayıp Başka Âlemlere Kadar Gidebilir. Eğer Bedeni Terk Eden Rûh Olsa idi, Kişi Ölürdü.

Bu Meseleler Çok Geniş Ancak Özetle Nefsin Ölmesi ile İnsan Ölmüyor Değerli Kardeşim ve Eserlerde Zikredilen Rûh, Nefs, Can, Beden ve Bir de Bunların Zâhir ve Bâtın Yönleri Sağlam Şekilde Öğrenilmeden Pek Çok İncelik Gölgede Kalacak, Görülüp Bilinemeyecektir.

Nefsi öldürebilirsin sabır ve irade ile...Fakat bu zamanda bu iş çok zor...Önce nefs in ne oldugunu anlamını bilmen lazım...

Şeker hastalıgına neden zengin hastalıgı derler bilirmisiniz..Şeker hastalıgının bir sebebide nefsini yenememendir Adam nefsini yenemiyor canı o an ne isterse onu yapıyor parası bol nasıl olsa...Kısacası sürekli kendini tatmin etmenin bile bir bedeli var sağlığından oluyorsun dikkatinizidemi çekmedi fakirlerde şeker hastalıgı oranı milyonda bir dir