Denildi ki; Kıyâmet Gününde Ateş (Müslümanlara) Yaklaşır. Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretleri, Ateşi Uzaklaştırmak İçin Şefaâtte Bulunur. Ateş Sönüp Gitmez. Tâ ki, Cebrâil Aleyhisselâm Bir Kadeh (Bardak) Su Getirir ve Der ki, “Bu Suyu Cehennemin Yüzüne Dök!” Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretleri, Kendisine Verilen Suyu, O Ateşin Üzerine Döker. Ateş Kaçıp Gider ve Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretleri Sorar, “Ey Cebrâil! Bu Suyu Nereden Getirdin?” Cebrâil Aleyhisselâm, “Bu Su, Âsilerin (ve Günâhkârların Pişmânlıklarından Dolayı) Akıttıkları Gözyaşlarıdır.” Der.

[Şerhü’l-Kasîdetü’l-Bürde, Sayfa: 41, Ömer b. Ahmed el-Harbutî, Amira Matbaası, Hicrî 1266 İstanbul.]

Burada Bu Hadîs, Şu Şekilde İzâh Edilmektedir; Kıyâmet Günü Olduğu Vakit, Cehennemden Dağ Gibi Bir Ateş Kütlesi Çıkar. Ümmet-i Merhûmenin Üzerine Hücûm Eder. Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretleri, Ümmetinden O Ateşi Def Etmeye Çalışır Ama Ateş Bir Türlü Sönmez. Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretleri, “Ey Cebrâil Yetiş, Yetiş! Ateş Ümmetimi Yakmak İstiyor...” Der. Cebrâil Aleyhisselâm, Elinde Bir Bardak Su ile Gelir. Cebrâil Aleyhisselâm, O Bir Bardak Suyu, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretlerine Uzatır ve Şöyle Der, “Bunu Al ve Ateşin Üzerine Dök!” Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretleri, O Bir Bardak Suyu Alır ve Dağlar Gibi Yükselip Ümmetin Üzerine Gelen Ateşin Üzerine Döker. Ateş, Hemen O Ânda Sönüverir. Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretleri, Cebrâil Aleyhisselâm Hazretlerine Sorar, “Ey Cebrâil! Bu Ne Suyu idi? Ateşi Söndürme Yönünde Bundan Daha Etkili Bir Su Görmedim!” Cebrâil Aleyhisselâm, “Bu Senin Ümmetinin Gözyaşlarıdır. Halvette (Yalnız Kaldıklarında Sırf) Allah Korkusundan Ağlayıp Akıttıkları Gözyaşlarıdır. Allahû Teâlâ Hazretleri Bana Emretti, Ben Ümmetinin Gözyaşlarını Topladım. Senin Ona Olan İhtiyaç Vaktine Kadar Sakladım. Senin Onlarla Cehennem Ateşini Söndürmen İçin Şu Âna Kadar Muhafaza Ettim...” Der.

[Rûhu’l-Beyân Tefsîrinin Hadîs-i Şerifleri, Cilt: 1, Sayfa: 756.]