Şüphesiz Allah Teala'nın nurdan bir denizi vardır ki, onun etrafında nurdan bir dağın üzerine, ellerinde nurdan mızraklar bulunan nurdan melekleri vardır.

O denizin etrafında şöyle diyerek Allah’ı tesbih ederler:

، سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ وَالْمَلَكُوتِ
، سُبْحَانَ ذِي الْعِزَّةِ وَالْجَبَرُوتِ
، سُبْحَانَ الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ
، سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَالرُّوحِ

"Subhane zil mülki vel melekût,
Subhane zil ızzeti vel ceberut,
Subhanel hayyillezî lâ yemût,
Sübbuhun, Kuddusün, Rabbu’l-melaiketi ve’r-ruh…”

“Mülk ve melekûtun (maddi ve manvi bütün alemlerin) sahibini tesbih ederiz.
İzzet ve ceberut (ululuk) sahibini tesbih ederiz.
Hiç ölmeyecek diri olanı tesbih ederiz.
Çok münezzehtir! O, çok mukaddesdir.
Meleklerin ve Ruh’un Cebrail (as)’ın Rabbidir.”

"Her kim bu tesbihi günde bir kere veya ayda bir kere yahut senede bir kere veya ömründe bir kere söylese, onun günahlar denizin köpükleri veya kum taneleri kadar fazla da olsa yahut harpten kaçarak en büyük yedi günahtan birini yapmış da olsa, Allah Teala onun geçmiş ve gelecek bütün günahlarını mağfiret eder.”
(bk. Ali el-Müttaki, Kenzü’l-ummâl, no: 3840, 1/205)