Şeytanın Esir Alınması

[Skoda]

Süleyman Aleyhisselâm, Görünüşte Padişâhtı ve Memleketi Yönetirdi Ama İçte Fakirdi ve Yoksullukla Yaşamaya Devam Ederdi.

Süleyman Aleyhisselâm Bir Gün Yalvardı ve Dedi ki, “Allah’ım! İnsanlar, Cinler, Kuşlar ve Vahşi Hayvanların Hepsini Benim Buyruğum Altına Koydun. Eğer İblisi de Benim Buyruğum Altına Koysaydın ve Ben Onu Esir Edip Bağlasaydım, Ne Olurdu?” Allahû Teâlâ Hazretleri Buyurdu ki, “Ey Süleyman! Yalvarma ve Isrâr Etme... Çünkü Hayrına Değil ve Doğru Olmaz!” Süleyman Aleyhisselâm Dedi ki, “Allah’ım! İki Günlük de Olsa Benim Bu İsteğimi Yerine Getir?” Allahû Teâlâ Hazretleri, “İsteğini Yerine Getirdim!” Buyurdu. Süleyman Aleyhisselâm, İblis Aleyhillâne’yi Esir Etti ve Onu Bağladı.

Süleyman Aleyhisselâm’ın Onca Mülkü ve Memleketi Olmasına Rağmen Maaşını, Kendi Yaptığı İşten Alırdı. Her Gün Bir Elek Örer, Onu Satar, Bir Ekmek Alır ve Caminin Birinde Bir Dervişle Beraber Yerdi ve Kendi Kendine “Sen Fakirsin O Zaman Fakirle Otur” Derdi.

Süleyman Aleyhisselâm Bir Dilenciydi. Bir Asâsı ve Bir de Eleği Vardı.
Senin Lütfünle O Mülkü O Padişâhlığı ve O Büyüklüğü Buldu.

Süleyman Aleyhisselâm, İblis Aleyhillâne’yi Esir Ettiği ve Onu Bağladığı Gün Eleğini Ördü ve Pazara Gönderdi Ama Kimse Onu Almadı. Çünkü O Gün Pazarda Hiç Ticaret ve Alışveriş Yoktu ve Halkın Hepsi İbâdetle Meşgûldü. Süleyman Aleyhisselâm O Gün Hiç Yemek Yemedi. Ertesi Gün Gene Alışkanlığı Üzere Elek Ördü ve Pazara Gönderdi Ama Bu Sefer de Kimse Onu Almadı. Süleyman Aleyhisselâm Aç Kaldı ve Allah’a İnleyerek Dedi ki, “Yâ Rabbi... Açım ve Kimse Benim Eleğimi Satın Almıyor?” Hakk Teâlâ Hazretlerinden Şöyle Bir Cevap Geldi, “Ey Süleyman! Sen Pazardakilerin Önderini Esir Alırsan ve Onu Bağlarsan, Halk İçin Alışveriş Kapısı Kapanır ve Bu da Halkın Hayrına Değildir. O, Dünyâyı Ayakta Tutandır. O, Halkın Malına ve Evlâdına da Ortaktır...”

Allahû Teâlâ Hazretleri Buyurdu ki:

“ve Mallarına, Evlâdlarına Ortak Ol. [İsrâ, 64.]”

Bu Hikâyeden Süleyman Aleyhisselâm’ın, Allahû Teâlâ Hazretleri ile Beraber Olan Hâli ve Gerçekte Süleyman Aleyhisselâm’ın, Maldan ve Mülkten Uzak Olduğu Anlaşılmaktadır.

[Rûhu’l-Beyân Tefsîri]