Üniversitelerimiz bilim üretmekten çok uzak.
Hatta üniversiteler devletin bir şehrin gelişmesi, canlanması için kullandıkları bir araç.
Yatırım yapılması gereken şehirlere üniversite kurularak öğrenci parası ile şehir kalkındırılmaya çalışılıyor, bu öğrencilere de devlet kredi veriyor. Böylece şehre yatırım için kullanılması gereken kaynak faizi ile geri almak kaydı ile öğrenciye, öğrenci üzerinden de şehir halkına yansımış oluyor.
Böylece işsizlik oranını aşağıda tutmaya da yarayan bir sistem oluşuyor. 18-24 yaş arası aslında işsiz olan ama öğrenci vasfı olduğu için bir meslek grubuna dahil olup pasif işsiz olarak işsizlik oranına girmeyi bekleyen milyonlar...

Okumaya değer tıp, yüksek puanlı mühendislikler ve bazı öğretmenlik alanları dışında okumak zaman ve sermaye kaybından başka bir şey değil.
Devlet kredisi ve aile desteği ile 4 yıl boyunca özgür ve kuralsız yaşayıp hayatın hiç bir sorumluluğunu almayan bu öğrencilerin oluşturduğu ortamlar ekseriyetle ve maalesef fuhuş ortamından farksız.

He siz para karşılığı olmadıkça bu iş fuhuş olmaz diyebilirsiniz ama bira parası için kendini satan üniversiteli kızlarımız da mevcut, bununla beraber nikah dışı ilişkiler bizce fuhuştur.

Bunu dillendiren Ebubekir Hocayı topa tutsanız da beyler, kral çıplak ve bu çıplaklık her yerden görülüyor.
Üniversiteler (ekseriyetle) gençlerin ömründen zaman çalmaya devam ediyor.