Nasreddin Hoca'dan gurur ve kibre dair kıssa
 

Hoca kıyı boyunca uzun bir yolculuk yapmaktadır. Fakat gel gör ki, bu sıcak havada suyu da bitince susuzluktan dudakları bile kurumuş. Ne kadar kendini sıksa da susuzluğa dayanamaz ve biraz olsun susuzluğumu dindirir diye deniz suyundan içmeye karar verir. Ama nerede! Susuzluğunu dindirmesi bir yana Hoca tuzlu suyu içince içi bir kat daha yanar.

Yola bir miktar devam edince bir tatlı su birikintisine rast gelir ve kana kana içer. Sonra da kavuğunu çıkararak içine su doldurur ve kendinden emin adımlarla denizin kıyısına gelir ve kavuğundakini denize doğru savurarak:

– Bırak kabarmayı, dalgalanıp köpürmeyi su dediğin böyle olur, der.