Kabuk zahirdir, iç batın
 

Göz zâhir, görmek bâtındır.
Kulak zâhir, duymak bâtındır.
Beden zâhir, ruh bâtındır.
Fiil zâhir, niyet bâtındır...

Herşeyin bir görünür yüzü bir de saklı yüzü var. Şu âlemde, insan sürekli İki istikametle sınanır durur. Ya zâhirden bâtına yürür, ya da bâtından zâhire.
Kişi önce zâhirle muhatap olur, ya bâtına kavuşur, ya da zâhirde takılır kalır...
Zâhire göre hüküm giyeriz dünya mahkemelerinde. Zâhir ne kadar görünür ve dikkat çekiciyse, bâtın da o kadar gizlidir, saklanır.
Zahir sûret, bâtın sîrettir.
Sûretperest tercihlerin cezasını bu dünyadayken çeker kimimiz, mahkumdur bir ömür boyu. Kimi de sîretin derdiyle içlenir durur.
Kabuk zâhirdir, iç bâtın.
İnsan hep iç'e taliptir de, hep kabuk biriktirir durur. Kabuğu geçmek samimiyet ister, zahmet ister, uğraş ister, cesaret ister. İç'i istiyormuş gibi oyalanır durur çoğu. iç'e ulaşan, yani bâtına kavuşan azdır.
Evet dünya zâhirdir, yani sûret.
Ahiret sîrettir, yani bâtın.
Sûretler eskir, eksilir ve geçer gider. Sîretler ise hep diri, hep taze ve hep istenilendir...

Sûretin de, sîretin de sahibini gör ki Zâhir de O'nundur, Bâtın da.

Yunus Emre dizisinden bir replik:
"Sûretimiz ne olursa olsun, sîretimizle haşrolunacağız"