Bir başınayım ve Hira yaşındayım..
 

Rüzgarda savrulan bir yaprak misali kalbim, uzanıp tutunamadığım dallar mahşerindeyim.
Hira yaşındayım, sancıdayım, mutmain bir kalbin peşinde çırpınışlardayım...
Rüyalar boyu uçmaya çalışan kanatsız bir yorgunluğum. Peşime düşmüş iblis gölgeleriyle köşe bucak telaşlardayım...
Düşkünü olduğum ne varsa alemde, birlikte bir heyelanda mahsurum, pamuk ipliğine bağlı bütün duvarlarım...
Vaktin duraklarında arayışlardayım, bir ikindi vaktinde birikmişim tepeden tırnağa, zevalin labirentlerindeyim, kaybolmuşum, kan ter içindeyim...

Ne mi yaptım;
Yoldum kabuklarını kaç yaram varsa, kanayanları daha da kanattım, söküp attım sargıları alçıları, kırıkların acısına azığımı bandım. Doymadım, yine de doyamadım...

Yine de içimin oyuklarında inzivadayım, buldum sandığım ne varsa hep darmadağın.
Aczim ve fakrımla hiç bu kadar yoğrulmadım. Toparlanmalıyım...
Bir başınayım ve Hira yaşındayım.

Mutmain bir kalbin peşinde çırpınmak,onun mücadelesini vermek okadar insani ki,bir okadar da sancılı. rüzgarlar hep rahmetin müjdecisidir.savurur seni önce ,dağıtır ortalığı bildiğin ne varsa önce yerinden eder onları.sonra teker teker asli yerlerini bulur bütün kavramlar.her daim toplu olmak daha bir yorar insanı ağır gelir hasıraltı ettiklerin köklü temizlikler için dağılmak gerek bazen.o rüzgarlar olmasa,dağılmasan hiç,o sancıları çekmesen,rahmet yağmurlarıyla tanışamazsın.dudağını ıslatanı rahmet sanırsın. Oysa rahmet seni sırılsıklam edendir.o dağınıklığı görenin paniği yoktur sende.herşeyin yeri mahfuzdur zaten yerleştiğinde çıkan manzara içindir bütün yorgunluklar.toparlanma sürecinize toparlama bilinciyle yazdığınız yazılarınız şahit olsun kardeşim.

Ne kadar güzel fade ettniz şifalı bir reçete gibi... Rabbim bahsettiğiniz gibi bir farkındalığı hyatımızda çoğaltsın, dağılınca aklımıza hemen toparlanmak gelsin, düşünce hemen kalkmak... Duanıza binlerce kez amin, Allah razı olsun heart3

İnsanın ruh dünyasını çamaşır dolabına benzetiyorum bazen.

Biz ev kadınlarının başına gelir.

Dolaptan bir şey alır, bir şey koyarsınız. Bazen aceleye gelir bu alışverişler. Bir gün bakarsınız ki dolabın içi darmadağın olmuş.
Sonra bir el darbesiyle hepsini aşağı indirirsiniz.

Anlaşılan; o dakikadan sonra çamaşır dolabıyla özel olarak ilgilenme zamanı gelmiştir. Bu "aşağı çekme" davranışının arka planında onu yeniden düzenleme, belki de "yeni aparatlar ekleyerek" eskisinden daha güzel hâle getirme vardır.

Bazı şeyler dağılmayınca toparlanmıyor.

Kullanılmayan duygular, eskimiş inançlar, küçük gelmiş hisler, yırtık davranışlar, ihtiyaç sahibine verilecek manzum eserler...

Hep "dağıtıp-düzetlme" esnasında ortaya çıkar.

Zaman alır ama sabr-ı cemil ile eskisinden daha güzel olur.

Çok güzel ifade edilmiş duygular hisler.. yaşanır da. Anlatılmaz ya. Yaşanır da yazılamaz ya. .
İşe.
İfade gücü.
Ehemmiyeti. Tekellüm sıfatı...
İle muhatap lık kazandırılmışlığımızın önemi.
Burda .
Yatmakta...
İnsan.
Duygu düşünce hislerini ifade edebilen onları kelimelere takarak söylerken.... Bir dua bir yakarış bir talep bir arzu. Bir imdaat bir tebliğ makamın da...
Konuşması kelamı ile.
MUHATAB I İLAHİ. Olunuşun en güzel seyranğahı...harika. beğendim.
Asrı saadette belağat revaçta idi.. bu asırda iletişim ve belağat asrı...
Beliğ olmak gerekir..
Bunda inkişaf etmekte beis yok

Allah razı olsun abi... üstelik benim kelamım çok nakıs, hissiyatımızı ifade etmeye yetmiyor dilimiz. Bir de yetse... Ayetlerin belagatına icazına muhatap olamıyoruz en büyük kaybımız da bu sanırım...

"Biz senin göğsünü açıp genişletmedik mi?

Belini çatırdatan o ağır yükünü üzerinden kaldırıp atmadık mı?!
....

Her zorlukla beraber elbette bir kolaylık vardır.

Evet, her zorlukla beraber elbet bir kolaylık vardır.
....

Dua ve niyazla yalnızca Rabbine yönelip yalvar!" (İnşirah Sûresi)

Bu sûrenin; yüreğini darlık, yorgunluk, yılgınlık, yara, kara, dert, keder, kendine sitem, dünyaya matem...vs kaplamış, kısaca; canını ceviz kabuğunda hisseden herkese manevî bir reçete gibi olduğuna can-ı gönülden inanıyorum.

Her derde deva olan bir Fatiha var bir de İnşirah...Daha niceleri var da, konuyla alakalı diye bu iki sure-i mübareklere işaret ettim.

İsimlerini duymak bile ferahlatıyor, kapalı kapılar açtırıyor sanki.

Derbeder olmuş her gönüle şifa niyetine...

"...Sonra hemen Rabbine yönel!"

Sahibi Allah olanın yüzünde keder, gözünde buğu olur mu?!!

Biraz darlandım sanki...Bir şeyler yansımış olmalı..!

Deniz gibi geniş, gökyüzü gibi uçsuz bucaksız huzurlara gark olasınız inşaAllah...

Derdi veren dermanı da yaratır elbet...

Hira yaşında, Sevr Dağı'nın başında, "oku" emrini almışcasına kıraat edin: "Lâ tahzen..!" "Biz senin göğsünü açıp genişletmedik mi?!"

Cevap?!!!

Sahabe hayatından bir yaşanmışlık hatırası var zihnimde, nerede ne zaman okuduğumu ve kaynağını hatırlamıyorum. Sahabeden bir grubun başbaşa vermiş bir şeyler okuyup ağladıklarını görüyor Efendimiz aleyhisselatü vesselam, soruyor neden ağladıklarını. Onlar da vakıa suresindeki ayetlerden okuyorlar ve bu hitaba dayanamıyoruz diyorlar ve Efendimiz de oturup onlarla birlikte ağlıyor... Hüznumüz de kederimiz de gözümuzdeki buğu da bundan... Emredildiğim gibi dosdoğru olmaya çalışmak derdi... Hamdolsun ki Duhâ var, inşirah var ve Fatiha var...

Hud Sûresinin ihtiyarlatan yanını da unutmuyoruz... Ama "Bir zorluk iki kolaylığa galip gelemez!" müjdesi var ya, omurga gibi. Bizi dik tutan o...!
Yoksa;
Islık gibi çalarak gelen bir rüzgar,
"Korkunç bir sayha",
"Tufan"a sebep yağmur bulutları,
"Bu nasıl kitap, büyük küçük her şey yazılmış" şaşkınlığı,
"Dolmadım, daha yok mu?!" diye kükreyecek olan cehennem; aklımızı başımızdan almaya yeter.

Zelzele etkisi bir yazı maşallah Maşallah.

Hira'yı bilen Hira'sını bulamaz mı?!!...🥀