İlahi Huzur'a Uyanış, İçindeki Hala Küçük Ses

[shahkhu]

Kendi kalıcı mutluluğunun önündeki en büyük engel, gerçek mutluluğun bazı dünyevi arzuları yerine getirmeye bağlı olduğu inancıdır. Örneğin, bazıları mutluluk arayışı içinde maddi mülkler biriktirebilir veya iktidar için çaba gösterebilir veya şöhret veya belirli ilişkiler için açlık peşinde koşabilir veya insan yapımı otoriteye körü körüne başvurabilir. Ancak, gerçek mutluluk sadece içindeki küçük sesin rehberliğini takip ederken bulunur; İlahi Huzur, Gerçek Doğamız.


Özlemle kör edildim ... aptal olduğumu, ıstırap sebebini arzu ediyorum. Kendi hatam yüzünden acı çekerken neden başka birine kızmalıyım?



Acımızın ortasında, suçu başka birine suçlamaya çalışıyoruz. Ama aslında, ıstıraplarımız başkasının hatası değildir, kendi yanlış yaşam görüşümüzün sonucudur. Aslında, liderlik ettiğimiz hayat acımızın sebebidir.

Gerçek mutluluk, kalıcı mutluluk, bu dünyadaki herhangi bir şeyi kovalayarak veya ona yapışarak bulunmaz. Gerçek mutluluk, yalnızca arzunun üstünde, direncin üstünde, bağlılıkların üstünde yükseldiğinde ve olanla bir kabul ve uyum durumuna geldiğinde bulunur.

İlerleme ve ilerleme ile ilgili yanlış bir şey yoktur, bunlar doğal ve arzu edilir. Fakat çoğu zaman, İlahi Huzur'un ilhamı ya da rehberliği olmaksızın, hedeflerimizin peşinden koşarız. Bu dünyada olmalıyız, ancak manevi olarak bu dünyada olmadığımızı asla unutmamalıyız.

Hayattaki en sıkıntılı zorlukların çoğu, duruma direndiğimiz veya dünyevi arzularımıza, düşüncelerimize ve eklerimize inatla yapıştığımızda, içindeki hala küçük sesin ilhamını ve rehberliğini terk ettiğimiz için kendimiz ve başkaları için muazzam acıya neden olduğumuzda ortaya çıkar.

Her ne kadar bu geçici fiziksel aleme her gün katılmamız gerekse de, en büyük güç, rehberlik ve mutluluk sadece ebedi ruhsal alemle olan bilinçli bağlantımızdan kaynaklanabilir. Biz bu dünyadayız ama bu dünyadan değiliz.


Bu dünyanın ekmeğini yiyorum,
ve o dünyanın işini yapmak.

Rabi’a al’Adawiyya


Bu dünyada günlük memnuniyetsizlik ve huzursuz uykusundan rutin olarak uyanmaya hazır olanların meydan okuması, ilkel sürüngen beyninin üzerine çıkmak, hayvanın kendisinin üzerine çıkmak, bu tür bölücü kendini aldatma katmanlarının üzerine çıkmak ve uyanmaktır. gerçekten önemli olan her şey dahilindeki Gerçek Doğanın gerçekleşmesine.


İki karşıt arasında ayrım yapmak çok önemli değil. En önemlisi, her şeyin arkasında saklanan Biri tanımaktır ... Her şeyde, her varlıkta Biri görmek.



Bazıları buna yukarı doğru yükselebilir diyebilir, diğerleri metafordan bağımsız olarak derinliklere dalma diyebilir, ancak İlahi Huzur'a böyle bir uyanış, tüm yaşamın bilinçli bir şekilde Bir Yaşamdan kaynaklandığı muhteşem bir bakış açısına yol açar. bakın bu dünyada ayrılmaz bir şekilde iç içe geçmiştir çünkü o kadar çok tezahür eden tek bir yaşam vardır.


Kişi manevi ilerlemeyi nasıl açıklayabilir? Bu ne? Neye benziyor? Manevi ilerleme bakış açısının değişmesidir.


The foremost obstacle to one's own lasting happiness is the belief that true happiness is dependent upon fulfilling some worldly desire. For example, in seeking happiness some may accumulate material possessions, or strive for power, or pursue fame, or hunger for certain relationships, or blindly submit to man-made authority. However, true happiness is only found while following the guidance of the still small voice within; the Divine Presence, our True Nature.


Blinded by craving ... fool that I am, I desire the cause of suffering. When suffering emerges due to my own fault, why should I be angry with anyone else?



In the midst of our suffering, we often try to put the blame on someone else. But in fact, our suffering is no one else’s fault, it is the result of our own incorrect view of life. In fact, the life that we are leading is the cause of our suffering.

True happiness, enduring happiness, is not found by chasing after or clinging to anything in this world. True happiness is only found when one rises above desire, above resistance, above clinging attachments, and arrives in a state of acceptance and harmony with what is.

There is nothing wrong with progress and advancement, they are natural and desirable. But all too often we charge headlong after our goals without the inspiration or guidance of the Divine Presence within. We need to be in this world, yet we must never forget that spiritually we are not of this world.

Many of the most troublesome difficulties in life arise when we either resist the situation or stubbornly cling to our worldly desires, thoughts and attachments, forsaking the inspiration and guidance of the still small voice within, thereby causing immense suffering for ourselves and for others.

Although we certainly need to participate day-by-day in this ephemeral physical realm, the greatest of strength, guidance and happiness can only arise from our conscious connection to the eternal spiritual realm. We are in this world, but not of this world.


I am eating the bread of this world,
and doing the work of that world.

Rabi’a al’Adawiyya


The challenge for those who are ready to awaken from their routine of daily dissatisfaction and unsettled slumber in this world, is to rise above the primitive reptilian brain, rise above the animal self, rise above all such divisive layers of self-deception, and awaken to the realization of the True Nature within, which is all that truly matters.


It is not very important to distinguish between two opposites. What is most important is to recognize that One which is hiding behind it all... seeing One in all things, in all beings.



Some may call it rising above, others may call it diving into the depths, yet regardless of the metaphor, such awakening to the Divine Presence leads to a magnificent new viewpoint wherein all of life is consciously arising from One Life, and wherein all that we see in this world is inextricably intertwined because there is truly but One Life manifesting as many.


How can one explain spiritual progress? What is it? What is it like? Spiritual progress is the changing of the point of view.