Başınızı Kaldırın, Bugün Secde Günü Değil

[Skoda]

Âlimlerin Anlattığına Göre, Rasül-u Ekrem Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem Efendimizin Elinde Hamd Sancağı Olduğu Hâlde Peygamberler, Velîler ve Diğer Ümmetlerle Birlikte Cennete Girer. Rıdvân Aleyhisselâm ve Melekler Haziretü’l-Kuds Kapısında Bekler. Peygamberler Onlara Bakar, Sancağı Görünce Onlar, “Bu Ancak Muhammed Mustafa Sallallâhû Aleyhi ve Sellem’in Sancağıdır.” Derler. Rıdvân Aleyhisselâm ve Melekler Hemen Karşı Çıkıp Sancağı Yere Dikerler. Peygamberleri ve Mü’minleri Buraklarından Saygı ile İndirirler. Rıdvân Aleyhisselâm, “Hepiniz Yerlerinizde Oturun.” Der. Peygamberler Minberlerde, Nebîler Tahtlarda, Sıddîk ve Şehitler Kürsülerde, Âlimler ve Velîler Köşkler Üzerinde Otururlar. Sonra Allahû Teâlâ Hazretleri, “Merhaba Ey Benim Has Kullarım ve Dostlarım!” Buyurur. Bunun Üzerine Rasülullah Efendimize, “Sen Kullarıma Dünyâda Selâm Verdin, Şimdi Sen Dur!” Buyurur. Sonra Cebrâil Aleyhisselâm’a, “Sen de Kadir Gecesinde Kullarıma Selâm Verdin, Sen de Dur!” Buyurur. Sonra Azrâil Aleyhisselâm’a, “Sen de Canlarını Alırken Onlara Selâm Verdin, Sen de Dur!” Buyurur. Sonra Rıdvân Aleyhisselâm’a, “Sen de Cennete Girerken Kullarıma Selâm Verdin, Şimdi Sen de Dur!” Buyurur ve Sonra, “Ey Kullarım! Şimdiye Kadar Benim Selâmımı Vâsıta ile Aldınız. Şimdi Ben de Size Vâsıtasız Selâm Veririm...” Sonra da, “Yâ Muhammed! Sen Selâm Verip Emrimi ve Yasaklarımı Tebliğ Ederdin. Ey Cebrâil! Şimdi Sen de Selâm Ver, Hicab Perdesini Kaldır ve Kullarım Benim Cemâlimi Müşâhede Etsinler...” Buyurur. Cebrâil Aleyhisselâm da Perdeyi Kaldırır ve Mü’minler Allahû Teâlâ’nın Pâk Olan Cemâline Nazar Ederler. Sonra Allahû Teâlâ Hazretleri, “Siz Mü’minlersiniz, Emin ve Müsterih Olun. Ben de Mü’min ve Müheyminim, Size Benim İsmimden İsim Verdim. Bundan Sonra Size Korku ve Hüzün Yoktur. Siz Benim Dostlarım ve Velîlerimsiniz. Ey Müslümanlar Topluluğu, Size Selâm Olsun! Sizin Adınız Müslüman, Ben ise Selâm. Cennet de Selâmet Evidir. Sözünü Duyduğunuz Gibi, Cemâlimi de Müşâhede Edersiniz...” Buyurur.

Hasan Radiyallâhû Anh’ın Anlattığına Göre, Seksen Yıl Kadar Allahû Teâlâ Hazretlerinin Cemâline Bakar ve Sonra Hemen Secdeye Kapanırlar. Allahû Teâlâ Hazretleri, “Başınızı Kaldırın, Bugün Secde Günü Değil, Bugün İhsân, Mülâkat ve Mükâfat Günüdür...” Buyurur.

Nâkledildiğine Göre, Haziretü'l-Kuds Denen Yer, Cennetin Kapısı Önünde Bir Mesire Yeridir. Cennet Halkına Burada Ziyâfet Verilir. Yer, İçer ve Hıl'atler Giyerler. Sonra da Cennetteki Yerlerine Giderler. Daha Sonra Adn Cennetinde Toplanırlar. Burada Cihetten, Mekân, Şekil ve Mesâfeden Münezzeh Olarak Allahû Teâlâ Hazretlerinin Cemâlini Müşâhede Ederler.

Doğru ve Açık Haberlerde Şöyle Sabit Olmuştur; Cennet Halkı Menzillerine Vardıktan Sonra, Âdem Aleyhisselâm’ın Yediği Huld Ağacına Gider, Oradan Yemişler Yerler. İbni Abbâs Radiyallâhû Anh’ın Rivâyetinde, Âdem Aleyhisselâm’ın Yediği Buğday Ağacı idi. Cennette Çok Güzel Bir Şekli Vardı. Yaprakları Yeşil Yakût, Gövdesi Altın, Çiçekleri Ak Gümüş, Meyvesi ise Baldan Tatlıdır. Mü’minler Onu Görünce Güzelliğine Hayran Kalırlar. Melekler, “Dünyâda iken, Niçin Buğdaydan Yedi Diye Âdem Aleyhisselâm’ı Yerdiğiniz İşte Budur!” Derler. Âdemoğulları, “Gördük, Artık Diyeceğimiz Bir Şey Kalmadı...” Derler.

[Yazıcıoğlu Ahmed Bîcan – Envârü’l Âşıkîn]