Dün bir kardeşimle ziyaret ve intisab üzerine biraz konuşuyorduk. Kendisinin ziyaret için imkanı şimdilik yok idi. Bizde öyleyse bulunduğun yerdeki bir okuma evini bulalım orda intisab edersin dedik.

Gönlüne Aşk ateşi düşmüştü. Doğum zamanı gelen bebek ki vakit dolmuş artık zaman Vuslat zamanı olmuştu. Allah u Alem öyle hissettik.

Sadece birazcık cesarete bir ilk adıma ihtiyacı vardı. Yeni Bir Dünya ya doğmak için.

Tarikatta sır vardır. Yunus tekkeye gelirde Yunus Olacağını bilmez. Tabduk emre ise Yunus u evvelden bilir. Akıl ermez.

Denildi ki;

-idrak-ı maali bu küçük akla gerekmez
Zira bu terazi, bunca sikleti çekmez.

Mürid kendini bilmez. Mürşid müridi evvelden bilir.

Bu düstura binaen , himmeti ile sadrımızdan ;
-Abdülbaki hzleri seni bekler. Bismillah de Çal kapıyı ...

Geçtiği gibide söyledik.. kardeşimize.

Kendisi de bulunduğu şehri ve ilçesini söyledi.en azından imkan dahilinde intisab olsun diye.

Bu sabah ziyarete gittik Kapıya. 4 arkadaş idik. 3 ü abdest almak için ayrıldı. MaşaAllah çok kalabalık idi. Ben ise çay ocağına gittim. Oturacak yer bulmak bile imkansızdı. MaşaAllah.

Çay aldım. Oturacak yer buldum. O Ara karşımda bir tabure boşaldı. Bir Yaşlı kimse geldi. Elinde yemek tepsisi ile. Oturdu.

Selam verdi nerden geldiğimi sordu. Ben ise telefon ile meşgul idim.

Başımı kaldırdım. Mukabele de bulundum. Geldiğim yeri söyledim. Kafamı telefona gömdüm.

Adetim değildir. Ziyaretlerde insanlarla diyaloğa girmem. Ancak içimden ona sormak geldi.

-Amca Sen nerden geldin dedim?

Filanca şehir. Dedi.

Neresi dedim? Biraz şaşkınlıkla...

O da ;

-şu ilçesi ...

Deyince , akşam arkadaşla konuşurken nefsimizden konuşmadığımızı anlamış oldum. Elhamdülillah.


Numarasını aldık. İlettik.

Kapı Çok Büyük. Bu kapıda Zerre de zirvede kıymetlidir. Seni Sevk Eden Allah. Karşılayan Allah dostu. Öyleyse geciktirme. Abdülbaki Hzleri Seni bekliyor Kurban. Vakit Yâr ile vuslat vakti.. elhamdülillah.

Not: bugün 15-20 bin kişi vardı. Giden bilir. Yanındaki arkadaşını bile o hengamede arasan bulamazsın...