Öncelikle hepinize iyi geceler bunu gece yazıyorum.
Belki yazdıklarımı okuyup geçirsiniz ama bunları yazarken sanki acı cekerek yazıyorum herneyse

19 Yaşındayım Belki forumda coğunuzdan küçüğüm
Ama fark ettımki çok şansızsım
Ne aile bakımından ne ozel hayatımdan nede cevremden
Çoçuklugumdan beri mutluluk nedir gormedım hep arkadaslarımın ailesine bakarak ağladım küçüklüğümden beri hep aile annem babam bir kavga içinde babam uyusturucu bagımlısı küçüklüğümden beri kavga mutsuzlukla buyuduk hep bi kavga hep karmaşa coğu cocuklara bakıyordum hep mutluydular hep eğlenceliydiler ben oyle değildim bazen parkaların onunden gecınce çok duygulanıyorum anne oglu yada babasıyla gelıp oynayan cocukları gorunce coğu keste ağlamısımdır. Her gece duada ettim yalvardımda ama olmadı çok istedıgım bişey yoktu sadece mutlu bır aile istiyordum olmadı sevgıden sevkate ten uzak boyudum ve çok mutsuzumda nere elimi atsam kuruyor yorgungum ne yapsam mutlu olmamıyorum özel hayatım olsun dedımki belki birini bulurum her seferınde red edılıyorum tıpımde temız cocugum madddı durumuzda ıyı psikologa gittim ilaç verdi ilaçında sadece insanı uyusturmaktn baska yaptıgı bişey yok cemremde derdim sıkıntıları anlatacak dostlarım yok cunku herkes mutlu çok sıkıldım cok nabayım ne edeyim bilmiyorum çok sansızım addınden fazla sansızım cevreme bakıyorum gerkes mutlu gülüyor artık dua etmeyide kestım çünkü kabul eden yok dinden de sogudum yardım edin bana ne olur..