Şeyh Abdulkadir Geylani (ks) 'nin Gavsul Azam makamına ulaşınca derin bir aşkve hal ile söylediği kasidedir. Hz Geylani kasidede geçen "cümle hak erlerinin boynunda durur ayağım" beyitlerini söyleyince, o zamanın tüm evliyalarının boyunlarını Bağdat tarafına doğru uzattığı söylenir.

Sıkıntılı zamanlarda kendilerine ve Sadatlara bir fatiha ve üç ihlas okuyarak himmet istemek bana hep iyi gelmiştir.

Allah Onun ve büyüklerin himmetlerinden bizi mahrum etmesin. Bu vesileyle bu kasideyi okuyan kardeşlerimin mümkünse Hazreti Abdulkadir Geylani'ye (ks) Sadatlara ve tüm evliyalara (k.ea) bir fatiha üç ihlas okumaları ne güzel olur.

KASİDE-İ HAMRİYE (KASİDE-İ GAVSİYE)

Muhabbet; bana visal kadehlerini içirdi;
Ve.. yeni halime özüm:
—Bana doğru gel
Dedi..
Koştu, yürüdü bana doğru kadehlerde geldi;
Büyükler arasında özüm sarhoşluğu sezdi…

Sair kutuplara dedim ki:
-Derlenin gelin..
Çünkü benim erlerimsiniz alemime girin..
Ve benim askerlerimsiniz, gayret edin için..

Kavmin sakisi bana yetinceye kadar doldurdu;
Ben sarhoş olunca, size kalan artığım oldu.

Yücelik ve ittisal benim, siz eremediniz,
Ne var ki; yücedir, hepten sizin de makamınız.
Ama makamım devamlı yüce, siz alttasınız.

Ben Hazret Hakk’ın yakınlığındayım, yalnızım.
Bende tasarruf eder, yeter bana Zülcelâlim.
Ben ki: Ama her şeyde namlı ALACADOĞAN.(Hz Geylani'nin bir namı da Baz-ul Eşheb'dir, Alacadoğan)

Hak erlerinden kime verildi bende bulunan.
Senelerce ders okudum, sonunda kutub oldum.
Saadete nail oldum; Mevlalar Mevlâsından..
Bana kisve giydirdi, hepten süslü izzet saçan,
Hem bana taç giydirdi, özünde kemal bulunan.
Beni kurban ilan etti, istediğimi verdi.
Oldu davulum, yerde ve gökte tok tok çalınan;
Ve saadet perişanlığı bana oldu ayan.

Ben ki Hüseynî soydanım, hazinedir durağım.
Cümle Hak erlerinin boynunda durur ayağım.

O yaptı, toptan kutuplar üzerine sultanım;
Her hâl-ü kârda emrim geçer, hükümranım.

Hakkın beldelerine baktım ve gördüm ki hepten,
Hükmüme bağlanmakta hiç farkı yok bir zerreden.

Öyle sırra sahibim ki, onu ateşe bıraksam;
Hemence söner, küllenir o sırrımın yüzünden.

Öyle sırra sahibim ki, ölüye ondan saçsam;
Kalkar yürür, bana gelir, gücü Mevla gücünden.

Öyle sırra sahibim ki, onu dağlara atsam;
Atılır pamuk misali, seçilmez de millerden.

Öyle sırra sahibim ki, ben, denizlere katsam;
Hepsi kaybolur da gider, ama zeval nevinden.

Ne kadarı varsa cümle ayların ve yılların;
Yürür, tükenir ve sonunda ancak bana gelir.
Haberini getirir olmuş ve olacakların,
Cidal (mücadele) mi benimle; bu onlara çok giran (ağır, zor) gelir.

Biladullahtır mülküm, hem onlarda geçer hükmüm;
Vaktimi evvelimden daha evvel, saf görürüm.

Müridim, ortada korkulacak ne var, çünkü ben;
Pek azimliyim, cengâverlikte bir cengâverim.
Müridim, hiç korkma, çünkü Allah’tır benim Rabbim.
Risâletler verdi bana yüceliklere erdim ben,
Müridim; silkin, hoş ol, sonra terennüm eyle san;
İsmim devamlı yücedir, çekinme, yap neler istersen.

Vardır her velinin bir kuvvet kaynağı kademi..
Ama benim ki kemal bedri Nebînin (sav) kademi.
Ben oyum ki, Ceyli namım, hem Muhyiddin adımdır;
Şüphesiz, dağların başında duran bayrağımdır.
Ne şüphe dillerde meşhurdur adım ABDÜLKADİR;
Kemal kaynağına sahip Zat (sav) , öz ceddimdir.