Bununla birlikte, bütünde mevcut olan, bütünün her parçasında da mevcuttur, yani
kendine özgü parçalarda. Diğer bir deyişle, bu beş tür Işık, Nefeş’in en küçük, cansız
seviyesinde bile olsa Assiya dünyasında mevcutlar.
Yetzira, dünyasında bu beş tür Işık, Ruah’ın genel seviyesinde mevcuttur. Beria
dünyasında, Neşama seviyesinin NRNHY’sidir; Atzilut dünyasında, Hayâ seviyesinin
NRNHY’sidir; ve Adam Kadmon dünyasında Yehida seviyesinin NRNHY’sidir. Dünyalar
arasındaki fark, Assiya dünyasındaki NRNHY seviyelerinin farkı gibidir.
Öyleyse, her şey Üst Dünyaları edinmek isteyenlerin ve dolayısıyla manevi özelliklerini
dünyaların özelliklerine eşitleyenlerin manevi seviyelerine bağlıdır. Sonuç olarak, onlar
dünyaların ayrılmaz parçası haline gelirler, ki bu da neden tüm dünyaların yaratıldığını
ve neden onlara ihtiyacımız olduğunu açıklar.
Gerçekten de, her dünyanın NRNHY seviyelerinden sürekli yükselmeseydik, Yaratan’ı
edinemezdik. Belli bir seviyeyi edinerek, Işığı (haz) hissederiz ve bu bize, Yaratılışın
amacına – Yaratan’a eşitlik ve tutunma – ulaşana dek egoist haz alma arzusunu
kökünden söküp atmaya devam etmede yardım eder.
NRNHY’nin, tüm Yaratılışın beş parçaya bölünüşünü teşkil ettiğini anlamak önemlidir.
Genel sistemde fonksiyon gösteren aynı zamanda onun en minik parçasında da
fonksiyon gösterir. Dolayısıyla, Assiya dünyasının en alt seviyesi bile onu oluşturan beş
elementten, ayrı ayrı NRNHY’den oluşur. Bunun sebebi, her bölünemeyecek kadar
küçük arzunun bile beş parçadan oluşmasıdır: Keter (Yaratan’ın temsilcisi), Hohma,
Bina, Tiferet ve Malkut (Yaratılışın kendi dört seviyesi). Ek olarak, arzuya yol gösteren
haz da beş tür NRNHY Işığı’ndan oluşmaktadır.
Şöyle devam eder, Assiya dünyasının manevi olarak cansız seviyesinin Işığına bile, bu
dört tür edinim olmadan ulaşılamaz. Hiç kimse, insanların ve Yaratan’ın iyiliği için
düşünce aracılığıyla, Kabala çalışmaktan ve manevi yasaları uygulamaktan
alıkonulamaz. Ayrıca, hiç kimse Ruah seviyesini ya da Neşama seviyesini Kabala’nın
gizemlerini çalışmadan edinemez.
Neslimiz hala karanlığa dalmış durumdadır. Ancak bunun sebebi, açıkçası, inancın azalmasıdır ve özellikle bilgelerin ilimlerine olan inancın azalması. Bu düşüşün en açık
örneği gerçekleşmiş tanımlarla dolu olan Kabala kitaplarıdır.
Dolayısıyla, Zohar Kitabı üzerine tam bir tefsir ihtiyacı doğdu, bizi Kabala’yı yanlış
yorumlamaktan kurtaracak bir çalışma. Bu tefsire Sulam (Merdiven) denilir, çünkü
öğrencilerin basamakları aşama aşama çıkıp manevi yüksekliklere ulaşmalarına yardım
eder. Her şey kişinin dünyaların yaratılışının derinliklerini edinme arzusuna ve onların
içindeki yerine bağlıdır.
Kabala’nın amacı bir kısa hikâye ile örneklenebilir:
Uzak bir Krallıktaki bir tebaa kanunları çiğnedi ve Kralın emriyle memleketten sürgün
edildi. Arkadaşlarından, ailesinden ve tüm sevdiklerinden ayrıldı. Başlangıçta, yeni
yerinde çok üzgündü, ancak yavaş yavaş, hayattaki her şeyde olduğu gibi, yeni evine
alıştı ve nerede doğduğunu ve bir zamanlar nasıl yaşadığını tamamen unuttu. Ne
sürgüne gönderildiğini ne de başka bir yerde yaşamış olduğunu hatırlıyordu. Yeni bir
ev yaptı, yeni arkadaşlar edindi ve bir hayat kurdu. Bir gün, kendi memleketinin
Krallığıyla ilgili bir kitap buldu. Memleketinin nerede olduğunu ve orada ne kadar
harika bir yaşantısı olduğunu hatırladı. Kitabı dikkatle düşündüğünde neden sürgün
edildiğini ve oraya nasıl döneceğini kavradı.
Krallık, Büyük Kralın yasalarını uygulayanlar için her şeyin iyi olduğu, manevi dünyadır.
Sürgün yeri ise bizim dünyamızdır. Herkesin onun aracılığıyla unutulmuş olanı
hatırlayacağı, ruhunun anavatanını bulacağı, neden kovulduğunu anlayacağı ve
sonunda başlangıç yerine döneceği, kitap Zohar’dır!
Peki eğer, Zohar, ruhların dünyasını ve Yaratan’ı görüp hissetmekte, Üst Dünyaları
edinmemizde bize yardım edebilecek kadar önemliyse, yazıldığından bu yana Ari’nin
Kabalistik yöntemi ortaya çıkana dek, neden bu kadar uzun senelerce gizlenmişti?
Bu sorunun cevabı Kabala’da bulunur: 6000 yıllık mevcudiyetinde, dünya, Yaratan’ın
etkisinin gösterildiği Keter ve diğer Sefirot’un üç gruba bölündüğü, on Sefirot olarak
inşa edildi (Şekil 3’ü görün).