Sâlik (seyr-i süluk yapan mürid), rabıtalı olduğu müddetçe Allah’ın izni ile kimseden zarar görmez.
Rabıtayı ihmal ettiği zaman manen zarar görebilir. Hatta salik manen soyguna uğrar, halden hale düşer, aşk ve feyzini kaybeder.
Zahirde nasıl yankesiciler ve hırsızlar varsa, batında da feyiz hırsızları vardır. Bunların tasallutuna maruz kalır.
Mürşidi ve yolu hakkında itikadını sarsıcı, yolunu kesici, ahlakını bozucu fesada düşürülür.
Halbuki gerçek tarikat ehli, hangi ehlisünnet tarikine veya mezhebine mensup olursa olsun kıskançlık yapmaz, haset etmez,başkasına zarar vermez, herkesin hayrını düşünür ve başarılı olmasını ister.
Ancak nakıs (eksik) olanlar, nefislerinin etkisinde kalanlar, gerçek bir mürşide bağlanmayanlar; haset, kıskançlık, dedikodu, gıybet, yalan, bühtan (iftira) yaparak zarar vermeye çalışırlar.
Bu hallerini düzeltmezlerse hem dünyalarını hem de ahiretlerini mahvetmiş olurlar..

Kaynak:Miftâhu’l-Usûl