Hasan el Basri Rabiatül Adeviyye
Hasan el Basri Rabiatül Adeviyye’yi bir gölün kenarında otururken görmüş. Namaz seccadesini, suyun üstüne koymuş ve kadını yanı başına davet etmiş:
“Rabia, Gel! Gel de, namazı birlikte kılalım.”
“Hasan, sen ruhsal eşyalarınla bu dünyanın pazarında fiyaka yaparken, en azından zaten herkesin yakından tanıyıp, bildiği eşyaları sergilemekten kaçınsaydın ve çevrendeki insanların aşina olmadığı eşyaları sergilemeyi tercih etseydin, çok daha iyi davranmış olmaz mıydın?
Bu sefer de, Rabia hemen kendi seccadesini çıkarmış ve seccadesini havaya fırlatmış. Azizenin (evliya) seccadesi havada asılı kalmış. Sonra da, Rabia havaya uçmuş ve bu seccadenin üstüne oturuvermiş. En sonunda Hasan’a hitaben şunları söylemiş: “Sen de yanıma gelsene ey Hasan! Herkes bizi, böylesine yüksek bir yerdeyken rahatlıkla görebilir!”
Hasan, Rabia’nın yanına çıkmayı kabul etmeyerek yerde kalmaya devam etmiş. Rabia’ya böyle yanına gelmemesinin nedenini de açıklama gereği duymamış. Rabia ise Hasan’ı yatıştırma ihtiyacı hissettiğinden şöyle demiş:
“Hasan, senin yaptığın şeyi bütün balıklar yapabilir, benim yaptığımı ise bütün kuşlar yapabilir. Gerçek iş, şu anda başvurduğumuz ucuz hilelerden medet ummadan yaşayabilmektir. Lütfen artık, burada birlikte yapmak üzere bulunduğumuz esas işimize geri dönelim.
Rabiatül Adeviyye ve Hasan el Basri “Allah dostu” olarak da tabir edilen ünlü sufi ve evliyalardır.
alıntı
|