Feryat eder gönül tenden içeri
Gözlerim görmez oldu dışarı
Nefes tükendi senden aşırı
Bana bir sen lazım benden içeri

Can dedim cana benden sana
Yol burasi haktan yana
Dur mezarcı kazma vurma toprağa
Aşığı koyuyorlar toprağın altına

Ne tenler öldü gördüm ben
Meğer vuslat imiş bildim ben
Ne güzel sözler işittim ben
Ten öldü can kaldı anladim ben

Aşık! Evren sana aşık yunus' a
Hallac gibi dertli savruldu bu yolda
Ölmeyen canlar içinde
Çürüyen ten ölen sen ben benler icinde..
Beden kabristan can mezar içinde.