‘’Ey Ademoğulları! Şeytan, anne babanızı, çirkin yerlerini onlara göstermek için elbiselerini soyarak Cennet’ten çıkardığı gibi, sizi de (şaşırtıp) bir belaya düşürmesin. Çünkü o ve kabilesi, sizin onları göremeyeceğiniz yerden sizi görürler. Biz, şeytanları inanmayanların dostları yaptık.’’ (Araf Suresi 27.ayet) Nitekim İmam eş-Şafii mezkûr ayeti delil getirerek cinlerin görülemeyeceği kanaatini izhar etmiştir. Er-Rebi b. Süleyman’ın naklettiğine göre eş-Şafii’nin bu konuda şöyle dediği kaydedilmektedir: ’’ Adalet sahibi kimselerden olduğu halde kim cinleri gördüğünü ileri sürerse şahitliği reddolunur. Allahu Teala’nın ‘O ve kabilesi, sizin onları göremediğiniz yerden sizi görürler’ ayetine muhalefet etmesinden dolayı da azarlanır. Cinleri gördüğünü söyleyen kimse bir peygamber olursa o başkadır.’’ (Demiri, H: Hayevan. 1,297.)
Sonuç olarak, normal insanların onları görmeyeceklerini, cinlerin ve insanların vücut yapılarının buna müsait yaratılmadığını, Peygamberler ve büyük insanların Allah’ın izni ve iradesiyle cinleri görebildiklerini söyleyebiliriz. Burada, İslam hukukçularının, cinleri gördüğünü ileri süren kimselere yalancı gözüyle bakıp, onların şahitliklerini kabul etmemeleri hususu isabetlidir. Kanaatimizce bu kimseler ya yalancı ya da ruhsal dengesi bozuk, psikolojik rahatsızlığı olan kimselerdir. Peygamberlerin dışında, cinleri gördüğünü ileri süren kimse, yalancı ve deli değil, velilik makamında büyük bir insan ise onun gördükleri de kendisini ilzam eder, başkalarını bağlamaz ve alakadar etmez düşüncesindeyiz. Zaten Ahmet Naim’inde kaydettiği gibi, veliler, asfiya, cinleri, kendi asli suretlerinde, ruhani yapılarında görmüşlerdir.
(Kuran ve Hadislere göre Cinler ve Büyü Prof.Dr. Ali Osman Ateş Beyan Yayınları sayfa 131-134)