Cebrâil Aleyhisselâm Bir Defasında Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem’in Yanına Geldi. Şöyle Dedi:

▬ “Allahû Teâlâ’nın Sana Selâmı Var. Buyuruyor ki: Ümmetinden Bir Kimse Ölümünden Bir Sene Önce Tevbe Ederse Onun Tevbesini Kabûl Ederim...”

Rasülullah Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimiz, Cebrâil Aleyhisselâm’a Şöyle Buyurdu:

▬ “Yâ Cebrâil! Bir Sene Ümmetim İçin Uzun Bir Zamandır, Gâflet Basar Uzun Emeller Sarar?”

Cebrâil Aleyhisselâm Gitti, Sonra Dönüp Geldi ve Şöyle Dedi:

▬ “Yâ Muhammed! Rabbin Şöyle Buyuruyor: Ölümünden Bir Ay Önce Tevbe Eden Kimsenin Tevbesini Kabûl Ederim...”

Bunun Üzerine Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimiz Şöyle Buyurdu:

▬ “Yâ Cebrâil! Ümmetim İçin Bir Ay Dahi Çoktur?”

Cebrâil Aleyhisselâm Yine Gitti, Sonra Dönüp Geldi ve Şöyle Dedi:

▬ “Yâ Muhammed! Rabbin Şöyle Buyuruyor: Ölümünden Bir Gün Önce Tevbe Edenin Tevbesini Kabûl Ederim...”

Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Bu Kere de Şöyle Buyurdu:

▬ “Yâ Cebrâil! Ümmetim İçin Bir Gün de Çoktur?”

Cebrâil Aleyhisselâm Yine Gitti, Sonra Dönüp Geldi ve Şöyle Dedi:

▬ “Yâ Muhammed! Rabbin Şöyle Buyuruyor: Ölümünden Bir Saat Önce Tevbe Edenin Tevbesini Kabûl Ederim...”

Rasülullah Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimiz Şöyle Buyurdu:

▬ “Yâ Cebrâil! Ümmetim İçin Bir Saat Dahi Çoktur?”

Yine Cebrâil Aleyhisselâm Gitti, Sonra Dönüp Geldi ve Müjdeli Bir Haber Getirip Şöyle Dedi:

▬ “Yâ Muhammed! Allahû Teâlâ’nın Sana Selâmı Var. Şöyle Buyuruyor: Bir Kimse, Ömrünün Tümünü Masiyet İşlerinde Geçirse, Ölümünden Bir Sene, Bir Ay, Bir Gün, Bir Saat Önce Dönmese, Hattâ Can Boğazına Gelse, Dili ile Konuşmak Özür Beyân Etmek Mümkün Olmasa ve Kalbinden Pişmânlık Duysa, Onu Bağışlarım...”

[Zübdetü’l-Vâizîn]