Vahy

Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem Efendimiz, Cebrâil Aleyhisselâm’a Sordu:

▬ “Yâ Cebrâil! Sen Bu Vahyi Nereden Alıyorsun?” Cebrâil Aleyhisselâm:

▬ “Sidretü’l-Müntehâ’da Bir Yeşil Perde Arkasından Bana Söyleniyor.” Dedi.

Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz:

▬ “Bundan Sonra Gittiğinde O Perdeyi Kaldır, Sana Söyleyene Bak!” Buyurdu.

Cebrâil Aleyhisselâm Sidretü’l-Müntehâ’ya Vardığında O Yeşil Perdeyi Kaldırdı. Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimizi Gördü. Kendisine Söyleyen O idi. Bir Rivâyette 360 Kanadını, Bir Rivâyette de 600 Kanadını Çırpıp, Var Hızı ile Dünyâya Geldi. Cebrâil Aleyhisselâm, “Muhammed’den Evvel Dünyâya Gideyim!” Dedi. Dünyâya Geldi Baktı ki, Fahr-i Âlem Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimizi Yerinde Gördü. Rasül-u Ekrem Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Cebrâil Aleyhisselâm’a Sordu, Cibrîl Aleyhisselâm Cevap Verdi:

▬ “Yâ Muhammed! Ben de Hayret Ettim; Vahyi Allahû Teâlâ’dan Alıp Bana Söyleyen de Sensin, Burada Benden Alıp Halka Anlatan da Sensin?!” Dedi.

Bu Rivâyetle İlgili Olarak Tek Bilgi, Muhammed Osman Abduh el-Bürhânî’nin (rh.) [Tebrietü’z-Zimme fî Nushi’l-Ümme] Adlı Kitapta Yer Verdiği Nâkildir. Ancak Rivâyet Bu Eserde, Zikredilenden Biraz Farklı ve Biraz Daha Uzunca Yer Alıyor. Buna Göre Cebrâil Aleyhisselâm, Rasülullah Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimizin, Câbir b. Abdillah’a (r.a.) Hitâben:

▬ “Allah’ın Yarattığı İlk Şey, Senin Peygamberinin Nûrudur Ey Câbir! [el-Leknevî, el-Âsâru’l-Merfû’a, S: 42]”

Meâlindeki Sözünü Hayretle Karşılayınca, Cebrâil Aleyhisselâm’a Kaç Yaşında Olduğunu Sorar. O, Şöyle Cevap Verir:

▬ “Bilmiyorum, Ey Allah’ın Rasülu. Ancak (Bildiğim Şu ki) Dördüncü Perdede, 70 Bin Yılda Bir Kere Doğan Bir Yıldız Var ve Ben O Yıldızı 70 Bin Kere Gördüm!”

Bunun Üzerine Rasül-u Ekrem Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimiz:

▬ “Rabbimin İzzetine Yemin Olsun ki, İşte Ben O Yıldızım!” Buyurur.

Daha Sonra Cebrâil Aleyhisselâm’a, Vahyi Nereden Getirdiğini Sorar. O da:

▬ “Göklerin Herhângi Bir Köşesindeyken Zil Sesi Duyar ve Hemen Beyt-i Ma’mûr’a Gider, Vahyi Oradan Alır (Götürmem Gereken) Rasül veyâ Nebîye Götürürüm.” Diye Cevap Verir.

Bunun Üzerine Fahr-i Kâinat Efendimiz Ona:

▬ “Şimdi Beyt-i Ma’mûr’a Git ve Benim Nesebimi Zikret!” Der.

Cebrâil Aleyhisselâm Derhâl Gider ve “Muhammed Sallallâhû Aleyhi ve Sellem b. Abdillah b. Abdilmuttalib..!” Diye, Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimizin Nesebini Sıralamaya Başlar. Bunun Üzerine Daha Önce Cebrâil Aleyhisselâm’a Hiç Açılmamış Olan Beyt-i Ma’mûr Açılır. Cebrâil Aleyhisselâm, İçeride Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem Efendimizi Görür. Şaşırır ve Hemen Yeryüzüne Döner. Döndüğünde Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimizi Bıraktığı Gibi Câbir’le (r.a.) Birlikte Oturuyor Hâlde Bulur.

[Muhammed Osman Abduh el-Bürhânî, Tebrietü’z-Zimme, fî Nushi’l-Ümme, 281-3]

el-Leknevî, el-Âsâru’l-Merfû’a’da Bu Rivâyetin (Yani Nûr-u Muhammedî’nin İlk Yaratılan Şey Olduğunu Anlatan Rivâyetin) Nâklen Sahîh Olmadığı, Ancak ‘Manâ İtibârıyla Sahîh / Doğru’ Olduğunu Söyler.

Aliyyü’l-Kaârî de [Mirkat, I, 269-70], İlk Yaratılan Şeyin Nûr-u Muhammedî Olduğu Görüşünü Tercih Ettiğini Belirtir ve Mevzu ile İlgili Olarak, el-Mevridü li’l-Mevlid İsimli Eserine Atıf Yapar (Referans / Göndermede Bulunur). Bu Rivâyet Üzerinde Duran İbni Hacer el-Heytemî, el-Aclûnî, el-Leknevî Gibi Âlimler, Onun Abdürrezzâk (rh.) Tarafından Nâkledildiğini Söylemişlerdir.

Âcizâne Kanaâtim Odur ki Bu Rivâyet ve Mündemicatında Anlatılanlar Niye Sahîh Olmasın! Cenâb-ı Mevlâ-yi zû’l-Celâl ve’l-Kelâm Hazretleri Neye Kadir Değil ki, Bunu da Böyle Yapmasın? Üstelik Manâ Bakımından Sahîh Olan Bu Rivâyete Niçin İnanmayalım? Bunun da Ötesinde Nice Acayip ve Garib Vakalara İnanmıyor muyuz?

Vesselâm.