1-
İnsan nefsi başlangıçta çok küçüktü. Allah (CC)’ın emirlerine uysaydı büyümeyecekti.

Sıkıntısı olan ve bu sıkıntısı geçmeyen, nefes almakta zorlanan insanların nefsi büyümüş, ruhu ise küçülmüştür. Ruhu küçüldüğü için insanın içi hep sıkılır.

2-
Tövbe edip, hatalarını düzeltene, ibadetlerini yapıp dua edene, hayır-hasenat yapıp, helalleşene kadar rahatlayamaz.

Bunları yaptığı zaman günahları dökülür, ruhuna can suyu verilmiş olur. Sonucunda da ruhu rahatlayıp genişler

Ruh genişleyince ters orantılı olarak nefs küçülür

3-
İnsan, yaptıklarının kendi hatası olduğunu görmez, tövbe edip hatalarını düzeltmez, Allah (CC)’a yönelmez ve bunları şeytanın yaptığını söylerse dünya hayatında hep sıkıntılı olur, ahirette de cezasını çeker.

4-
Hataların sorumlusu sadece şeytan olsaydı insanın yerine Allah sadece şeytanı cezalandırırdı.

Şeytan insana sadece öneride bulunuyor. Allah (CC), insanı cezalandıracağı zaman da nefs olan bedenini yaratır, cezayı bedene çektirir.