Hocam.. Kalbimde kendine gizli derin bir acımasızlık gördüm gecen akşam.. Çık ordan dedim.. Bir asfalt yarıldı bir yaratık çıktı.. Kalbim sızlamayan başladı sonra.. Bunun sebebi ne sonucu ne dedim.. İçime gelen saplantılarımın oldugu kendime acımasız ve acıyı bastırmak istediğim için sürekli acı halindeyim. Yani bir iş bitecek bitiremiyorum karar verilecek vermiyorum.. Bunu tabi yıllardır kendimi keşfetmeye calışıp yeni farkediyorum.. Ben kalbimde ölmüş letaif var diye düşünüyorum.. Bunu nasıl ihya ederim. Nasıl koşulsuz sevip sevilebilirim. Nasıl acımıyorum kendime neden.. Kararsızlık kaygı hareket edememe seçim yapamamak neden... Lütfen cevabı bana odaklanıp verin. Zikretmek dışında anlamlı bana özel detaylı bir cevap rica ederim. Kendimi ne yaptım ki otuz yıldır neyle suçluyorum