Kibrin Kötülüğünü Belirtmek

[Swordsfish]

Kibirliligin fenaligi ve kötü akibeti hakkinda daha önce söylediklerimize ilâveten
sunlari söylemek istiyoruz. Bu huy Iblisin isledigi ilk günahtir. Allah (C.C) da
kendisini lanetleyerek gökler ve yerler kadar genis olan cennetten cehennem
azabina kovmustur.
Bir Hadis-i Kudsî'de: Ulu Allah (C.C) «Ululuk, ridam, azamet de gömlegimdir.
Bunlarin birinde bana ortak çikani hic aldirmadan belini kirarim.» buyuruyor.
Peygamberimiz (S.A.S.) buyuruyor ki:
"Kibirliler erkek kiliginda, karincalar gibi Mahsere getirilirler. Her taraflarini
kosluk kaplar. Cehennemliklerin terleri kendilerine içirilir."
Peygamber'imiz (S.A.S.) buyuruyor ki:
«— Üc kimse vardir. Kiyamet Günü Allah (C.C) onlar ile ne konusur, ne
taraftarina bakar, onlara aci bir azab vardir:
1) Zina eden yasli.
2) Zâlim devlet baskani.
3) Büyüklük taslayan fakir.»
Rivayete göre Hz. Ömer (R.A.) «Ona Allâh (C.C)'dan kork» denince, "Günah ile
böbürlenme duygusuna kapilir." mealindeki âyeti okuyunca (saskinligini ifade
etmek üzere)
«Hic süphesiz, biz Allah'iniz ve O'na dönecegiz» mealindeki âyeti tekrarladi. Bu
arada iyiligi emreden biri atildi. Onu öldürdü. Bunun üzerine baska birisi öne
atilarak «iyilik emredenleri mi öldürürsün?» dedi. Onu da öldürdü. Böylelikle hem
kendisine, kendini begenerek emir vereni ve hemde de kendini begendigi için
yaptigina karsi cikani öldürdü.»
Ibni Mes'ûd (RA) der ki. «Biri adama «Allâh (C.C)'dan kork» denince, «Sen
kendine bak» demesi, günâh olarak yeter.»
Peygamber (s.a.v)'imiz adamin birine:
"Sag elînle ye» dedi. Adam «Yapamiyorum» diye cevap verdi. Peygamber
(s.a.v)'imiz ona «Yapamayasin!" dedi. Çünki adami sag eliyle yemekten kibir
engellemisti. Bir müddet sonra koluna felç indi de onu artik kaldiramadi.
Sabit Ibni Kays (R.A.) bir gün Peygamber (s.a.v)´imize «Ben gördügün gibi
güzelligi seven biriyim, bu kibirlilik midir, ya Rasûlallah (s.a.v)» diye sorar.
Peygamber (s.a.v)'imiz ona:
«Hayir. Kibir hakki kabul etmemekten ve baskalarini hor görmekten ileri gelir.
Oysa ki, baskalari da kibirli gibi veya daha faydali birer insandir.»
Vehb ibni Munebbih (R.A.) der ki; »Hz. Musa (a.s) Firavun'a iman et de kirallik
yine senin olsun» diye teklif edince Firavun «Hamana danisayim» diye cevap
verir. Haman'a danisinca ona der ki. «Simdi sen tapilan bir Rabb iken tapan bir
kul olacaksin.» Bunun üzerine Allah (C.C)'a kul olmayi ve Hz. Musa (a.s)'ya
uymayi reddetmis, Allah (C.C) da onu suda bogmustur.
Kureysliler Ulu Allah (C.C)'in
«Su Kur'ân iki köyün büyük adamina inseydi ya.» (Zuhrûf Sûre-i Celilesi: 31)
mealindeki âyette bildirilen itirazi ileri sürmüsierdi.
Katade (r. a.) der ki. «Iki köyün ileri geleni» Velid Ibni Magire ile Ebu Mes'üd-us
Sakafî'dir. Bunlar Peygamber (S.A.V)'imlz için: «O yetim bir çocuktur. Allah (C.C)
O'nu bize nasil oldu da peygamber gönderdi» diyerek Peygamber (s.a.v)´imizden
daha büyük bir reis aradilar.
Ulu Allah (C.C.) onlara cevap olarak söyle buyurdu:
«— Rabb'inin rahmetini onlar mi bölüstürüyorlar!» (Zuhrûf Sûre-i Celilesi; 32)
Sonra Ulu Allah (C.C) cehenneme girip de «Sûfe» ehli gibi hor gördükleri
kimseleri orada göremeyince düsecekleri saskinligi onlara dünyada iken bildirerek
buyuruyor ki:
"(Dünyada) hor gördügümüz kimseleri niye göremiyoruz?" (Sad Sûre-i Celilesi;
62) diyecekler.
Ileri sürüldügüne göre bunlar, yukaridaki sözler ile Ammor, Bilal, Süheyb ve
Miktad (R. Anhuma) gibi sahâbileri kasdederler.
Vehb ibni Munebbih (R.A.) der ki; «ilim yagmur suyu gibidir. Yagmur suyu nasil
gökten tatli saf olarak iner, agaclar onu kilcal kökleri ile emerek tatlari ne ise ona
çevirirler, böylece aci olan daha aci, tatli olan daha tatli olur. ilim de öyledir.
Insanlar onu himmet ve arzularina göre bellerler. 8öylece o. kibirliyi daha kibirli
yaparken alçak gönüllünün de tevazûunu arttirir.
Cünki kibirliligi amaç edinen kimse câhildir, ilim kazaninca kibirliligine sebeb
bularak daha da kibirli olur. Fakat câhilken Allah (C.C) Korkusu tasiyan kimse,
bilgisini artirinca, tavrini sebeb edinerek Allah (C.C) Korkusu, çekingenlik ve
tevazuu daha da artar.
Bundan dolayidir ki ibni Abbas'in rivayet ettigine göre Peygamber'imzi (S.A.S.)
söyle buyurmustur:
«— Oyle bir kavim gelecek ki Kur'an okuyacaklar girtlaklarindari öteye
geçmeyecek ve biz «Kur'ân okuduk. Kim bizden daha güzel okur, kim bizden daha
iyi bilir.» diyeceklerdir.
(Sonra sahâbilere dönerek) «Bu kimseler sizin aranizdan çikacak. Ey ümmet iste
cehennemin yakiti onlardir.» diye buyurdu.
Hz. Ömer (R.A.) der kim, «Âlimlerin büyuklenenleri olmayin.» Bilginiz
cehaletinize yetmez.»
Rivayete göre her yerde kargasalik çikardigi için «Israilogullarinin serserisi» diye
söhret kazanan bir adam «îsrailogullarinin Âbidi» diye isim yapan bir zât ile
karsilasir, âbidin basi üzerinde kendisini devamli olarak gölgesi altinda tutan bir
bulut dolasmaktadir.
Serseri onun yanina varinca içinden «Ben Israilogullarinin Serserisi, bu adam ise
Israilogullarinin âbididir. Eger onun yaninda oturursam. belki Allah (C.C) bana
merhamet eder» diye düsünerek âbidin yanina oturur.
Âbid de içinden «Ben Israüogullarinin âbidi, bu ise Israilogullarinin serserisidir.
Nasil olur da yenimde oturur» diye düsünerek onu hor görür ve ona «Kalk git
yanimdan» der.
Bunun üzerine Allah (C.C) o günün Peygamber'ine «Onlara yeni amel islemeye
baslamalarini söyle. Çünki ben serseriyi afvettim ve âbidin de isledigi amelleri
sildim.» diye bildirir.
Baska bir rivayete göre de: "âbidin basi üzerinde gezen bulut, serserinin basi
üzerine geçer."
Bu hikâye sana Allah (C.C)'in kullarinin kalblerine baktigini açikça ögretir.
Anlatildigina göre Peygamber (s.a.v)´imize adamin birinin iyiliginden bahsedildi.
Günün birinde odamin kendisi cikagelince sahabiler: «Yâ Rasûlallah (s.a.v), iste
sana bahsettigimiz adam bu» dediler. Peygamber (s.a.v)'imiz
«Ben onun yüzünde seytanî bir karanlik görüyorum» dedi.
Adam selâm verip Peygamber (s.a.v)´imizin huzuruna çikinca Peygamber (s.a.v)'i
miz ona: «Sana Allah (C.C) için soruyorum. Nefsin sana çevrenin en faziletli
adami oldugunu söylüyor.» diye sordu. Adam «evet» diye cevap verdi.
Demek ki, Peygamber (s.a.v)'imiz adamin kalbinde sakli duran kötülügü nübüvvet
nuru sayesinde yüz karaligi olarak görmüstü.
Sahabilerden Haris Ibni Cüzuf Zubeydi (R.A.) der ki;
«Kur'ân okuyucularinin gülüne hali beni sasirtir. Içlerinde öyleleri var ki, sen onu
güleryüzle karsiladigin halde o sana ilmi ile minnet ederek asik çehre ile
mukabele eder. Allâh (C.C) bu gibilerin müslümanlar arasindaki seyisin
çogaltmasin.»
Rivayete göre Ebû Zerr (R.A)der ki: «Bir gün Peygamber (s.a.v)´imizin
huzurunda biri ile tartisirken ona «Ey kadinin siyah oglu» dedim Bunun üzerine
Peygamber (s.a.v)'imiz bana dönerek:
«Yâ Ebû Zerr! Bardagi tasirdin, bardagi tasirdin! Beyazin oglu ile karanin oglu
arasinda üstunlük farki yoktur.»
Bunun üzerine yere yattim ve adama: «Gel, yüzüme bas» dedim.
Hz. Ali (K.V.) buyurur ki: "Cehennemlik bir adam görmek isteyen kimse,
karsisinda ayakta duranlar varken oturan bir adama baksin."
Enes Ibni Malik (R.A.) der ki; «Sahabilerin nazarinda Peygamber (s.a.v)'imizden
daha sevgili bir insan yoktu, böyie iken O'nu görünce ayaga kalkmazlardi, cünki
bu davranistan hoslanmadigini bilirlerdi.»
Peygamberimiz bazi vakitlerde sahabiler ile gurub halinde yürürken onlari öne
geçirerek aralarinda yürürdü. Bu hareketinin hikmeti, ya onlara alçak
gönüllülügün güzel bir numunesini vermek veya seytanin nefsine üfleyebilecegi
kibir ve kendini begenmislik duygusunu silmek idi.
Nitekim bu iki ihtimalden biri yüzünden olsa gerek, bir seferinde namaza
dururken yeni elbisesini çikarip yerine eski elbisesini giymisti.