Öbür dünya ile konuşan doktor

[☆Tuana]

öbür dunya iLe konusan dokTor

--------------------------------------------------------------------------------

Anlatacagim olay bundan yaklasik elli yil once Roma'da gecti. R.V. adinda bir Italyan doktor, yorucu bir gunden sonra, oyalanarak dinlenmeye calisiyordu. Italya ve dunyanin baska yerleriyle telsizle konusmalar yapiyordu. Cihazi baska bir amator ile baglanti kurar kurmaz doktor, "Sizinle gorusmek istiyorum" diyor ve vericisini ayarliyordu. Boylece, Roma ile Paris, Padua veya Johannesburg arasinda gorusme basliyordu.
O gece saat geceyarisini gecmisti. Romali amator, o gece de diger bircok amatorle gorusmeler yaptiktan sonra, yatmaya gitmek uzere tam baglantiyi kesmeye calisiyordu ki, 28 megasikl frekans uzerinden cagrildigini duydu.

Doktor, sesi tanimakta gecikmedi. Bu, yillardan beri haberlestigi Venetie'li bir amatore aitti. Nitekim zaten o da kendini tanitti.

Doktor, kulaklarina inanamiyordu. Zira o gece 10 m. dalga uzunlugunun karsiligi olan 28 megasikl uzerinde alici "tikali" durumdaydi, yani manyetik bir firtina sebebiyle dinlemeyi imkansiz kilacak derecede karismisti. Ustelik alis kuvveti sinyalizatoru (teknik terimi F-metre) 9 arti 40 desibeli gosteriyordu ki bu, 10 m. dalga uzunlugu uzerinde olmak dolayisiyle ancak oldukca yakin istasyonlardan gelebilirdi. Halbuki Venetie'li amator, hep 40 m. dalga uzunlugunun karsiligi olan 7 megasikl'i kullanirdi.

Doktor karsi tarafa bunu soyledi fakat "ses" soyleneni duymazliktan geldi. Bunun uzerine teypinin calisip calismadigini kontrol eden Roma'li amator, konusmaya giristi. Yirmi dakika sureyle radyo amatorlerine ozgu teknik konular uzerine tartistilar. Sonunda da birbirlerine ertesi aksam icin randevu verdiler. Doktor R.V., her zaman yaptigi gibi konusmanin ayrintilarini defterine kaydetti ve tarihi de yazdi: 3 Mart 1951.

Ertesi aksam telsiz cihazina yaklasmaya firsat bile bulamadi. Bundan sonraki birkac aksam da oyle. Sevgili telsizine ancak uc hafta sonra donebildi. Bir yandan cihazin dugmelerini kurcalarken Italya Radyo Amatorleri Dernegi'nin cikardigi derginin son sayisini karistiriyordu. 133 uncu sayfaya gelince, birdenbire urperdi. Siyah cerceveli bir paragrafta taninmis radyo amatoru olan bay F.C.'nin uzun bir hastaliktan sonra 29 Ocak 1951'de Padua'da vefat ettigi bildiriliyordu.

Demek ki doktorun, yuzunu hic gormedigi fakat sesini gayet iyi tanidigi amator dostu, dergiye bakilirsa esrarengiz gorusmeden bir ay once bu dunyadan gocmustu. Gozlerine inanamayan doktor, defterindeki tarihe bir daha bakti, sonra konusmayi kaydettigi teypi isletti. Hayir, hic bir supheye yer yoktu; ses, cumle yapilari, telaffuz Venetie'li amatorunkilerdi.

Saat o sirada geceyarisini biraz geciyordu. Doktor bir yandan ayni olayin tekrarindan korka korka, sirf merak yuzunden alicisini isletti. Birkac saniye sonra, igne 9 arti 40'in uzerine sicradi ve durdu; ayni anda doktor, gayet iyi tanidigi sesi duydu. F-metre gayet yakindaki bir vericiyi isaret ediyordu. Ote yandan normal olarak yesil renkte olan radyo lambasi, kondansatorun asiri sarj oldugunu gosteren morumsu bir renge donmustu. Doktor, dinledigini bildirdikten sonra, konusmaya basladi. Doktor, esrarin aydinlanmasi icin birkac soru sormayi istemekle beraber, heyecanindan bir sey diyemedi. Karsisindaki onun aklindan gecenleri sezmis gibi, cok berrak bir sesle, onu teskin etmeye calisti:

"Olanlara sasma" dedi. "Bir gun sana her seyi aciklarim. Elindeki dergiyi kapa ve onu unut. Ben, sadece seninle konusmak istiyorum."

Doktor R.V. turlu tehlikeli durumlar karsisinda sogukkanliligini kaybetmemis bir insandi fakat obur dunyadan gelen ses onu korkuttu. Hizla cereyani kesti ve sabaha kadar gozunu kirpmayacagi yatak odasina cekildi.

Her seye ragmen emin olmak icin de, ilk firsatta Venetie'ye giderek, dostunun dul karisini buldu ve ona, konusmalari kaydettigi bantlari dinletti. Kadin kocasinin sesini hemen tanidi.

Doktorun, insana inanilmayacak gibi gelen bu macerasini anlattigi bir gazeteci ona korkunc denemeyi tekrar edip etmedigini sormustu.

Doktor, "1951'in o Mart sonu aksamindan beri hayir" diye karsilik verdi.

"Bir deneseniz ilginc olmaz mi?"

Boylece o tarihten onbir yil sonra, Dr. V., geceyarisini az gece yine vericisini calistirdi. Hemen sonra, hoparlorden dostunun sesi cok net olarak yukseldi:

"Neyse yine bulusabildik. Konusmayali o kadar cok zaman oldu ki..."

Dr. V. bu sozleri duyunca onbir yil onceki panige aynen kapildi ve hizla makineyi kapatti.

O zamandan beri geceleri saat geceyarisina yaklasirken, telsiz konusmalarini bitirmeyi ihmal etmiyor. Bazi ispiritizmacilara sorarsaniz, Dr. V.'nin bir cihazin hoparloru yoluyla ruhlarin sesini duyurtan fevkalade hassas bir medyum oldugunu soyleyeceklerdir.