ZÜMER SÛRESİ

(سورة الزمر)

Kur’ân-ı Kerîm’in otuz dokuzuncu sûresi.

Mekke döneminin ortalarında nâzil olmuştur. Bazı âlimler 23 ve 53-59. âyetlerin Medine’de indiğini söylemişse de (Muhammed b. Ahmed el-Kurtubî, XV, 151; Şehâbeddin Mahmûd el-Âlûsî, XXIII, 307) bu görüş tercih edilmemiştir (M. Tâhir İbn Âşûr, XXIV, 5). Adını 71 ve 73. âyetlerinde geçen, “âhirette kâfir ve müminlerin oluşturduğu topluluklar” anlamındaki “zümer” kelimesinden almıştır. Sûre, 20. âyetinde yer alan “guref” (cennetteki köşkler) kelimesine işaretle Guref sûresi diye de anılmıştır (a.g.e.ler). Yetmiş beş âyet olup fâsılası “ب، د، ر، ل، م، ن” harfleridir.

İmam Sadık’tan (a.s) şöyle bir rivayet nakledilmiştir: Her kim Zümer suresini gündüz veya gece okursa, kelimelerini kolayca ve sakince diline dökerse, Allah Teâlâ ona dünya ve ahret şerefi verir ve onu akrabası ve dünya malı olmaksızın aziz kılar, öyle ki onu gören herkes onu büyük sayar ve heybetine kapılır, cehennem ateşi ona haram kılınır.

Allah razı olsun