İman aşktır. Ve aşka düşen talip Rabbine kör kütük müslim olur, sırılsıklam mümin olur. Dünyaya karşı sarhoştur ve aklı bir karış havadadır. Ve o, Rabbine karşı ayık, uyanık ve her daim teyakkuzdadır.

Masivadan el çekip mahlukdan ümidi kes!
Zikreyle Hakkı her nefes! Allah bes, baki heves.

Yani; Her nefeste Hakkı zikret! Allah sana yeter, geriye kalan geçici arzulardır, nefsin hevasıdır.

Bu müminin halidir. Müminin dostu, ahbabı, yareni, yardımcısı, şehidi, şahidi, bileni, duyanı, göreni, vekili, hâdi'si, velisi, mevlası Allahtır. Ve Allah bir gönle tecelli ettiğinde "Ben hiç bir şeye ve hiç kimseye benzemem" der, "Ben senin abuk subuk sahte ilâhlarına benzemem" der, "Benim olduğum yerde benden başkasına yer yoktur" der.

Müminin gözü, gönlü, aklı, fikri Rabbindedir. Hedefi gayesi Allah'tır. Ve hedefe kitlenmiş okçu gibi hedefi net görür, geriye kalan her şeyi silik ve bulanık...

Rabbimiz dedi: "Allah kuluna kâfi değil mi?" ZÜMER:36

Ve o, birçok ayette kuluna yeter olduğunu şu kelimelerle dile getirip vurgular;

Hasbekellah ENFAL:62
Hasbiyellah ZÜMER:38
Hasbunallah ALİ İMRAN:173
Hasbuhu TALAK:3
Kefeynake HİCR:95

Allah sana yeter, Allah bana yeter, Allah bize yeter, Allah ona yeter, biz sana yeteriz...

Dikkat edilirse bu ayetlerde ikilik var, kesret var. Senlik-benlik var. Kul Rabbinden ayrı zikredilmiş. Zira iman eden ile iman edilen ayrıdır. Ve çünkü yolun başında ve ortasında aşık ile maşuk ayrıdır.

Fakat yolun sonunda aşk tamam olduğunda aşık maşukta yok olur ve fena hâsıl olur. Aşk da, aşık da, maşuk da bir olur. Tevhid olur, vahdet olur.

Bu mertebede Allah sana kafi olmaz; senin Allahta olman ve Allah ile olman Allah'a kafidir.

Çünkü artık sen yoksun. Bir damla suyu deryaya boşalttın damla derya oldu. Artık sende gören, işiten, konuşan, yürüyen, tutan haktır. Şimdi hakiki manada kul oldun. Tam manasıyla teslim oldun. Böylece hak sana tecelli etti. Ve dolayısıyla şimdi Rabbinin varlığında olduğun bu hal senliksiz olarak sana kafidir.

Bu fenadır. Yok olmak ve Allah ile var olmaktır. İkilik ortadan kalktı. Bu mertebedeki kul, ilahi sırlara ermiş arif-i billahtır. Allah ile ariftir. Allah ile bilir ve Allahı bilir. Kendisini bilir, tanır ve kitabın ilmi kendisine verilmiştir. Nazarı hak nazarıdır, Allah ile bakar ve müşahedesi Allah iledir. Yani şahittir. Her şeye şahit!

Ve bu mertebede yeterlilik durumunu anlatmak için Rabbimiz Arapça gramerini ve kelimeleri ters yüz eder ve birliktelik takısı olan (Bi) ile bir Arap'ın anlayıp içinden çıkmasını ve başka dilleri konuşanların ise kendi dillerine çevirmesini imkansız kılan bir üslup kullanır.

Mesela; "Ve kefa Billahi vekila." AHZAB:3

Ve kefa= Ve yetti, yeterlidir
Billahi= Allah ile
Vekila= Vekil olarak.

Ve esasen mânâ şudur; Allah'ın vekil olduğu kul öyle bir teslimiyet ve tevekkülle Allah'ı kendisine vekil kılmıştır ki bu Allahta olma ve Allah ile olma hali Allahın istediği şekildedir ve bu Allah için yeterlidir.

Ve bu, Allah'ın bize yeter oluşundan çok daha fazla şey anlatır. Örneklere devam edelim;

Ve kefa Billahi vekila. AHZAB:3 Ve vekil olarak Allah ile kafidir.
Ve kefa Billahi hasiba. AHZAB:39 Ve hasip olarak Allah ile kafidir.
Ve kefa Billahi veliyya. NİSA:45 Ve dost olarak Allah ile kafidir.
Ve kefa Billahi nesira. NİSA:45 Ve yardımcı olarak Allah ile kafidir.
Ve kefa Billahi alima. NİSA:70 Ve bilen olarak Allah ile kafidir.
Ve kefa Billahi şehida. NİSA:79 Ve şahit olarak Allah ile kafidir.

KONUYU TOPARLAYAN AYET: "Söyle: Benimle sizin aranızda şahit olarak Allah ve yanında kitabın ilmi bulunanlar yeter." RA'D:43

Hamd olsun her anımızda bize yeten, dostumuz olan ve bizim hesabımızı yapan, bize yardım eden, vekilimiz olan ve bizi müvekkili olarak gören, her anda bizi gören, izleyen, şahidimiz olan Allaha! Hamd olsun ve şükürler olsun!