Îmân nurundan mahrum olan insan bu dünyâya sadece mideden bakar. Ele geçirdiği dünyâ nimetleri ve rahatlığı ile sevinir, ancak onları kaçırmaktan da korkar. Öyle olur ki bu sevgi ve korku insanın bütün hücrelerini sarar. İnsandaki yaşama ve eşya sevgisi gönüle taht kurar. Bu sevgiyle kalp sarhoş olur; insan sebebleri hedef yapar; ölümü unutur, hayata iyice bağlanır, dünya gözünde kıymetlenir. Öyle ki, eşya Yüce Mevlâ'dan daha çok sevilir. Artık devamlı dünyâ zikredilir. Hayallere o yerleşir. İnsan sadece onun için üzülür, ancak onunla sevinir. Allah'ı zikirden ve namazdan çekinir. Onun gönlünde din, îmân, ahlâk, helâl, haram, nâmus, şeref önemini yitirir. Her şey maddedir, maddî hesaplar önemlidir ve ticaretin kanunları geçerlidir. Hizmetimize verilen dünyâya köle olmaktan, âlemin sultanı Yüce Allah'a sığınırız.

((Dr. Dilaver Selvi- Ehl-i Sünnet İnancı))

Amin ecmain kardeşim çok manidar bir konu. Youtube de bir mübarek Allah dostunun videosunu izlemiştim. Yırt o kafandaki gaflet şemsiyesini de rahmet dökülsün az kafana diyordu. Yağmur hep yağıyor amma senin şemsiye açık olduğundan kafan kuru kalıyor evladım diyordu.Allah gaflet perdesini yırtmayı nasip eylesin cümlemize inşaAllah