Kardeşim yazını güzel ve okudum lakin sana şunu söylemek istiyorum çevrende olan biten herşeyi olduğu gibi mutlak doğru kabul edersen tarikat diye bisey yok iktidar ajan insanlar kalleş kendinei ise munafik gözüyle bakmaya başlarsın ama şunu unutuyorsun seni her daim gören rabbin var aynı zamanda rabbine yakınlaşmaya çalıştığin an kara kedi misali araniza giren şeytan ve vesvesesini göz ardı ediyorsun yani sen aslında gerçekleri değil kendine göre görmek istediklerini görüp yorumluyorsun haa şimdi diyeceksin ben mi yaptim hayır sana bu içinden gelen kötü düşünceleri de şeytan vesvese vererek kanına işliyor amma ne zaman bunu fillere dökersen o vakit günahkar olursun velhasıl kelam dünya ve özellikle içindeki insanlarda suç aramaktansa kendi nefsini hâkir gör ibadetlerini yal kötü düşünceler devam ederse sol tarafına 3 defa tükürüp şeytana lanet et ve içinden la ilahe illallah muhammedur rasulullah demeyi ihmal etme 3 gün boyunca dene ondan sonra nasipse sohbet ederiz bi iznillah selametle yaşadıkların çoğu kişinin başına geliyor lakin haddi aşarsan dinden çıkarsın dikkat et selametle ...

MİSTİK OLAYINA CEVAP VERMEK İSTEDİM KARDEŞİM,BİR KISSA İLE.....



Allah'a (c.c) inanmayan
bir kafir, Müslümanlar'a, "Allah varsa
ispat edin" diye sataşır. Müslümanlar
da bu adama pek tatmin edici cevap
veremezler. Adamı, İmam-ı Azam'a
götürürler. İmam-ı Azam'a:
—
Hocam bu adam Allah'a inanmıyor.
Allah'ın varlığını ispat edin, diyerek
Müslümanların kafasına sorular
sokuyor derler. İmam-ı Azam (Numan
bin Sabit), kafir olan adama dönerek:
—
Niçin inanmıyorsun?
—
Herşey kendi kendine var oluyor da
ondan.
—
Pekiyi o halde, sana bunun cevabını
yarın vereceğim. Falan saatte falan
meydand a
buluşalım.
Bu buluşma meselesi her tarafa yayılır.
Herkes heyecan içinde ertesi günü
bekler .
Ertesi gün olunca, halk meydana
toplanır. Kafir taraftarları bir tarafa,
Müslüma n
taraftarları bir tarafa ayrılırlar.
İnkarcıların başı olan adam gelir. Fakat
İmam- ı
Azam'ın gelmemesi inkarcının ve
taraftarlarının alay etmesine vesile olur
ve inkarcı :
—
Bak gördünüz mü? Korktu da ondan
gelmiyor, der .
Müslümanlar da heyecanlı oldukları
halde "İşi vardır da ondan, şimdi gelir"
derler .
Nihayet, hayli zaman geçtikten sonra
İmam-ı Azam gelir. İnkarcı adam :
—
Nerede kaldın ya İmam-ı Azam?
İmam-ı Azam hikmet dolu sözleri ile
cevap verir :
. — Ben, Nil nehrinin karşısındaydım.
Gelmek için sandal bulamadım. Orada
bir ağa ç
vardı, ağaca emir verdim, "Ey ağaç
kesil dedim, kesildi, tahta ol dedim,
tahta oldu .
Sandal ol dedim, sandal oldu, kürek ol
dedim, kürek oldu, beni karşıya götür
dedim ,
götürdü." İşte bunun için geç kaldım.
. Bunu duyan inkarcı kahkaha atarak
güler. İmam-ı Azam da :
—
Niçin gülüyorsun? der.
—
Senin söylediklerine güldüm be şaşkın
adam! Hiç ağaç, kendi kendine sandal
olu r
da, kendi kendine nehirden gelebilir
mi ?
—
Asıl şaşkın sensin... Şu gördüğün
yıldızlar durmadan dönmektedir, hem
de ayn ı
ahenk içinde birbirinin hududuna
tecavüz etmeden. Hem de bir bakışta
gözünü n
görebildiği sahada milyonlarca yıldız
olduğu halde. Bu yıldızlar birbirine
çarpsa belk i
dünya harap olacak. Güneş, kendi
ekseni etrafında Dünya kurulalıdan beri
dönmektedir. Ve bize Dünya
kurulalıdan beri ısı vermektedir. Eğer
Güneş şimdik i
halinden biraz uzaklaşmış olsa her
taraf buz tutacak ve böylece hayat
duracak, bira z
Dünyaya yaklaşsa her taraf yanıp
kavrulacak, yine hayat duracak. Şu
ağzındak i
dişlere bak, ne güzel dizilmiş, kaşların,
gözlerin ne güzel yerli yerine konmuş .
Velhasıl kainattaki bunca muazzamhğın
kendi kendine olduğuna inanıyorsun da,
niçi n
sandalın kendi kendine olduğuna
inanmıyorsun? Bu sandal da mı daha
büyük sana t
var? Yoksa şu gördüğün muazzam
kainatta mı? Hem her sanatın bir
sanatkarı vardır .
Nasıl ki bu sandalın bir sanatkarı ve
ustası varsa, şu muazzam kainatın da
elbette bi r
sanatkarı, ustası vardır. O da Allah'dır.
Bu muazzam cevabın karşısında
hayretle r
içinde kalan inkarcı: "Eşhedü enlailahe
illallah ve eşhedü enne muhammeden
abduh u
verasuluh" diyerek Müslüman olur bir
rivayete göre .

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Yuregine saglik cok guzel bi kissaa tabiki anlayana

Ne demek kardeşim her zaman,niyetim birini eleştirmek yada cevap vermek değil,ama bu tazr kişiler ve konular benim kırmızı çizgim kardeşim...

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] aynen benimde öyle ama şuda varr Iylik yonunden bakar isen kinamadann guzel dinimizi Guzel Allah imizi Anlatirsan naif davranirsan cayma payi vardir ama on yargi yaaparsan olmaz bu iş Dinimizde zorlama yoktur lafi bu konu uzerine gelmiştir inanmayanlari zorla dinimize getiremezsinv bu dinimizede bizede zarar verir kaş yaparken goz cikarmis olurlar

İman dağlar kadar günahı kaldırır ama zerree kadar şüpheyi kaldırmaz . Bu hayatın zaten imtihanın ana konusu " inanmaktır " gök yarılıp perdeler kalkınca gördüklerinden sonra iman birşeye fayda etmez . Burda temel olan şey aklını kullanmak . Aklını kullanarak doğruya ulaşmak . Tabi doğruya ulaşmak isterken: Ayetler ve hadisler , var olma sebebimiz gibi birçok kaynağıda göz önünde bulundurursan kafandaki bir çok soru işareti yerini mantıklı cevaplara bırakır

Dusundukleriniz hepsi vesveseden kaynakli oldugunu dusunuyorum zikirlerle dualarla bu dusuncelerle savasin nas felak okuyun bol bol rabbim yardimciniz olsun

Sizin gibi milyonlarca insan var. Tek sorun insanların çıkar, istismar ve çevre edinme adına örgütlenmesidir. Sizi asıl irite eden yolsuzluklar ve haksız kazanç. İnsanlarımızda kolay yoldan güç ve maddi zenginleşme arzusu ne zaman ahlakla terbiye edilirse icraatlerinde adil ve akil insanlar olacaklar. Şu an için insanlar aklı ve mantığı bir kenara bırakarak arzuları ve egolarıyla beslenen canavarlara dönmektedirler. Bu haller birçok tarikattan tut en basit bir konumda bile insanları etik ahlak anlayışından çıktıklarını görmekteyiz. Temel sorunumuz bu hali vaziyette din değil. Bulunduğumuz coğrafyanın sistemsizliği ve eğitimsizliği ile alakalı. Bu durum bizi bireysel anlamda ilk temel soruna itiyor. ANLAMAMAK. Kendimizi ve çevremizi incelersek birçok şeyi anlamadan geçmeye çalışıyoruz. Okuduğumuz kitabı anlamadan kapatıyoruz. Okulu meslek edinmek için okuyoruz. Hayatı anlamadan geçiyoruz. İnsanlığı anlamadan kendimizi en doğru insan ilan ediveriyoruz. Bu açıdan kimseye zarar vermeden ilerleyen neyse de her bilgiyi hem anlamayıp hem kendi çıkarına göre tekrar yazan insanlar sorunumuz. Her işte çıkar ortaya çıktığında din, iman, ahlak, insanlık kişinin işine geldiği gibi tekrar yazılıyor. Böyle binlerce tanrı dolanıyor etrafımızda. Büyüme de mevki edinmeye de görsünler. İlk işleri ondan olmayanı şeytan ilan etmekle geçiyor. Bu tip olaylara maruz kaldıkça içinizden Allah var mı yok mu sorgulamasına gidiyorsunuz. Bu konuda sorgulamak, içinizde şüphe duymak çok insani. Ama gördüğünüz bu senaryo tamamen kapitalizmin beşeriyetidir. Yani insanlar çalıyor insanlar oynuyor. Bilim ise bizim aklımızı yararlı kullanmamızdır. Tabi yine kapitalizmin elinde olduğu için bilimi de kendi çıkarları doğrultusunda kullanmaktadırlar. Bir Allahın varlığı bize neden çoklu evren teorisinin olmasına ter düşsün ki? Ölüp ölüp dirilten belki de bizi bu çoklu evrenlerde sınıyordur. Belki de bu sadece teoride kalacaktır. İşin özü Allahın varlığını bilimle çürütmek olmamalı. Din dogmatiktir. Her dinin kitabı kendine hastır. İnanırsın, kitabını okursun, istersen kendine uygun bir tarikata girersin ya da bireysel bir şekilde yoluna devam edersin. Bilimin gelişiyor olması bilime yönelme dinsizliği tetiklemiyor. Oku diyerek başlayan bir kitap sence bilim düşmanı olabilir mi? Bu arada kalmalarınız malesef ki tembel topluluğun din ile bilimi düşmanmış gibi gösterip ikisini de kendi çıkarları için istismar edip kolay yoldan yolunu bulanlara maruz kalmanızdır. İşin

İşin özü bilimde bulunacak her keşif de Allah'ındır. Önemli olan ne kadar ahlaklı, ne kadar üreten bir insanız. İşin eyleminde olursak Allah var mı yok mu ile kafayı yormayacağız. Kendimize doğaya, insanlığa yakışır bireyler olursak bilimde de diğer ilimlerde de ilerliyor olacağız. Yıllarca oturup bunları düşünmek, arada kalmak bizi hep geride bıraktı. İçinizde insan olduğunuz için bir şeye inanma ihtiyacı olacak. İnanıp kendiniz terbiye edip evrene işimize hayata odaklanmak daha da yararlı olmaz mı ömrümüzde?