Sevgili hocalarım,
Şeriata talibim öğrenmek istiyorum şeriatı hayatıma yansıtmak istiyorum sizlerin bir mürşidi var o size öğretir lakin bizim mürşidimiz yok...

Şeriatı öğrenmek için bir kitap varmı vede adını yazarsanız kitabın çok sevinirim...
Şimdiden Allah razı olsun...

Bu arada bana celcelutiye için icazet verecek birini buldum en kısa zamanda yanına gidip 21 günlük bir eğitim ardından icazetimi alacağım..
İNŞALLAH HUR RAHMÂN

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

seriat ögrenmek icin mürside ihtiyac yok, seriat kurani kerimin ta kendisidir, ne diyorsa ona gore yasarsan hem ögremis hemde yaşamis olursun..

celcelutiyye icin ne hocaya ne mürşide ihtiyac yoktur, celcelutiyye icin icazetede hic ihtiyac yoktu

Hocam Allah razı olsun sizden ilimli insanın hali bir baska oluyor maşallah...

Hocam benim içime hiç sinmemisti o yüzden bir hocaya yazdım allah razı olsun onadanda kırmadı beni ücret talep ediyormusunuz dedigimdede icazet verirken ücret alınmaz dedi
Sen gel yanıma 21 gün seni bir hazırlıyayım sonrasında icazet veririm dedi
Yani temel amacım celcelutiye ama bir kaç bir şey daha da öğretecek icazet almadan celcelutiye ile amel etmek beni ürküttü
icazete Gerek olmaya bilir ama böyle olunca içim rahat edecek kendimi daha iyi hissedeceğim..

Tekrardan çok teşekkür ederim...

Fıkıh yani İlmihal kitapları almalısın, oradan yaptığın ibadetleri ne kadar doğru yapıyorsun gözden geçir.

Yaşantını ve İbadetlerini islami ölçülere göre yaşamak Şeriattir.
Daha bi takvalı yaşamak istersen, şüpheli şeylerden uzak dur, böyle yaşamak Tarikattir,
Şeriat ve Tarikatte tam bir istikamet sağlar isen Hakikate erersin.

Hakikat ehli ise bir süre sonra Marifetullahı tadar. Bu ise varoluştaki ulaşılabilecek en tatlı haldir.

Sizlerin hakkını nasıl öderim bilmem
Çok teşekkür ederim hepinize...
Allah razı olsun

Geniş anlamda şeriat, “Allah’ın kulları için bildirdiği bütün dinî hükümler” olarak tanımlanmıştır. “Sonra seni de bir din/şeriat yoluna koyduk. Onu izle, bilmeyenlerin arzularına uyma!” (el-Câsiye 45/18) ayetinde şeriat, bireysel ve toplumsal hayatı düzenleyen dinî kurallar bütünü manasına gelmektedir. Bu yönüyle “şeriat” kelimesi din ve millet kavramlarıyla eş anlamlı olup hem itikadî hem de amelî ve ahlaki hükümlerin tamamını kapsar. Şeriat bu geniş anlamıyla kullanıldığında amelî hükümleri ifade eden fıkıh, şeriatın bir parçasını oluşturmaktadır. Zira dinî hükümler sadece davranışlara ilişkin olanlardan ibaret değildir. Dar anlamda şeriat ise bir peygamber tarafından tebliğ edilen hukuki-amelî hükümleri ifade eder. “Hz. İbrâhim’in şeriatı, Hz. Mûsâ’nın şeriatı, Hz. Muhammed Mustafa’nın şeriatı” derken bu anlam kastedilmektedir. Dinin itikat ve ahlaka ilişkin hükümleri bütün peygamberlerin öğretilerinde aynıyken hukuki hükümler ihtiyaca göre zamanla değişim gösterebilir. Ebû Hanîfe’nin dinin tek, şeriatların çeşitli olduğuna dair ifadesi bu ayrımı destekler mahiyettedir. Bu dar anlamda kullanımıyla şeriat fıkıhla aynı manaya gelmektedir. Bu yüzden fıkhî hükümler “şer‘î amelî hüküm” olarak da adlandırılır. Şer‘î amelî hükümler ya bizzat dinin temel kaynaklarında bulunmakta ya da fakihin bu kaynaklara dayanarak gerçekleştirdiği ictihad sonucu elde edilmektedir. Her ikisi de şer‘î nitelikte olan bu hükümlerden Kitap ve sünnetle bildirilenlere “şer‘-i münezzel” (indirilen şeriat), yorumlama faaliyetinin ürünü olanlara ise “şer‘-i müevvel” (yorumlanan şeriat) denilmiştir. Fıkıh ile İslâm hukuku ilişkisine bakıldığında İslâm hukukunun fıkha göre daha dar bir kapsama sahip olduğu söylenebilir. Fıkıh ve İslâm hukuku arasında hem düzenledikleri alanlar hem içerdikleri kuralların türü bakımından fark bulunmaktadır. İslâm hukuku kavramı fıkhın öncelikli konusu olan ibadetleri içermediği gibi subjektif ahlak kurallarının konusu olan insanın sadece kendisine yönelik yükümlülüklerini de kapsamaz. Buna göre örneğin; intihar etmek fıkıh tarafından haram kabul edilmekte ve subjektif ahlak kuralları açısından kınanmaktayken böyle bir eylem hukukun konusunu teşkil etmez. Öte yandan fıkıh kuralları emredici (bir fiilin yapılmasını veya terk edilmesini kesin biçimde isteyen), tavsiye edici (bir fiilin yapılmasını veya terk edilmesini bağlayıcı olmayan şekilde isteyen) ve tecviz edici (bir fiilin yapılması veya terk edilmesi hususunu kişilerin yetkisine bırakan) olmak üzere üç kategoriye ayrılmaktadır. İslâm hukuku ise sadece emredici ve tecviz edici kuralları içermektedir. Netice itibariyle İslâm hukuku, fıkhın geniş alanı içinde hukuka karşılık gelen bölümü temsil etmekle birlikte günümüzde bu iki kavramın sıklıkla birbirinin yerine kullanılması da söz konusudur.

İslâm hukukunun amelî kısmını oluşturan furû sahasında fıkıh ekolleri oldukça hacimli bir külliyata sahiptir. Bu zengin birikimden öne çıkan temel bazı eserleri örnek olması açısından zikredebiliriz.Hanefî mezhebinin kurucu imamı Ebû Hanîfe’nin kendisine ait fıkıh kitabı bulunmamaktadır. Ona nisbet edilen kitaplar akaid alanına ilişkindir. Fıkhî görüşleri talebesi İmam Muhammed eş-Şeybânî tarafından derlenmiş olup tevâtür veya şöhret yoluyla nakledilen bu eserler Zâhiru’r-rivâye olarak adlandırılmıştır. Hanefî mezhebinin ilk kaynaklarını oluşturan bu çalışmalar; el-Asl (el-Mebsût), ez-Ziyâdât, el-Câmiu’s-sağîr, el-Câmiu’l-kebîr, es-Siyeru’s-sağîr ve es-Siyeru’l-kebîr isimlerini taşımaktadır. Şeybânî’nin söz konusu altı eserdeki görüşleri Hâkim eş-Şehîd el-Kâfî adlı eserde derlemiş, Şemsüleimme Serahsî ise bunu el-Mebsût ismiyle şerhetmiştir. Bu eser mezhebin görüşlerinin delilleriyle temellendirildiği ilk hacimli çalışmadır. Mezhebin el kitabı niteliğindeki ilk çalışma ise Tahâvî’nin el-Muhtasar’ıdır. Hanefî literatüründe Kudûrî’ye ait el-Muhtasâr, Nesefî’ye ait Kenzu’d-dekâik ve Tâcü’şerîa’ya ait el-Vikâye adlı kitaplar “mutûn-i selâse” (üç metin) olarak anılmaktadır. Kenzü’d-dekâik ve el-Vikâye ile Mevsılî’nin el-Muhtâr’ı ve İbnü’s-Sââtî’nin Mecmeu’l-bahreyn’i ise “mutûn-i erbaa” (dört metin) şeklinde isimlendirilmektedir. Ayrıca Kâsânî’nin Bedâiu’s-sanâi’i, Merğînânî’nin el-Hidâye’si, bu kitabın şerhlerinden biri olan İbnü’l-Hümâm’ın Fethu’l-kadîr’i sonraki dönem Hanefî literatürünün önemli eserleri arasında yer alır. Molla Hüsrev’in Dürerü’l-hükkâm ve İbrâhim Halebî’nin Mülteka’l-ebhur adlı eserleri Osmanlı döneminde yarı resmî hukuk külliyatı muamelesi görmüştür. Son dönem Hanefî eserleri içinde, mezhebin mevcut temel kaynaklarına dayanarak kaleme alınan İbn Âbidîn’in Reddü’l-muhtâr ale’d-Dürri’l-muhtâr’ını özellikle zikretmek gerekir. Şâfiî fıkhının temel kaynaklarının başında kurucu müctehid İmam Şâfiî’nin el-Ümm adlı eseri gelmektedir. Bu eser talebesi Rebî’ b. Süleyman tarafından nakledilmiştir. Yine Şâfiî’nin fıkhî görüşleri iki önemli talebesi Büveytî ve Müzenî tarafından el-Muhtasâr adıyla ayrı ayrı kaleme alınmıştır. Mâverdî, Müzenî’nin bu çalışmasını el-Hâvî ismiyle şerhetmiştir. Bu eser mezhep içi ihtilaflı görüşlerin yanında diğer mezheplerin görüşlerine de yer veren mukayeseli bir çalışmadır. Gazzâlî’nin hocası olan Cüveynî’nin Nihâyetü’l-matlab fî dirâyeti’l-mezheb’i, bu kitabın ihtisarı mahiyetinde Gazzâlî’nin el-Basît’i, Şîrâzî’nin et-Tenbîh ve el-Mühezzeb’i, Nevevî’nin el-Mühezzeb’i şerh etmek üzere kaleme aldığı el-Mecmû’ adlı eserleri Şâfiî fıkhının kaynakları arasında bulunmaktadır. Yine Nevevî’nin Ravdatü’t-tâlibîn ile Minhâcu’t-tâlibîn’i ve bu ikincisinin şerhleri arasında yer alan İbn Hacer el-Heytemî’nin Tuhfetü’l-muhtâc, Hatîb eş-Şirbînî’nin Muğni’l-muhtâc ve Şemseddin er-Remlî’nin Nihâyetü’l-muhtâc adlı çalışmaları da mezhebin önde gelen literatürünü oluşturmaktadır.Mâlikî mezhebinin kurucusu İmam Mâlik’in fıkıhla ilgili hadisleri, Medine ehlinin amelini, sahâbe ve tâbiîn fetvalarını içeren el-Muvatta’ adlı çalışması mezhebin ilk ve en temel kaynağıdır. Bu çalışmayı talebesi Esed b. Furât’ın hocasının fıkhî görüş ve ictihadlarını derlediği el-Esediyye’si, Sahnûn lakabıyla meşhur Abdüsselâm b. Saîd et-Tenûhî’nin el-Müdevvenetü’l-kübrâ’sı izlemektedir. el-Muvatta’ üzerine yapılan pek çok şerh arasında özellikle İbn Abdülber en-Nemerî’nin el-İstizkâr fî şerh-i mezâhibi’l-ulemâi’l-emsâr ve et-Temhîd limâ fi’l-Muvatta’ mine’l-meânî ve’l-esânîd, Ebü’l-Velîd el-Bâcî’nin el-Müntekâ ve Zürkânî’nin Şerhu’l-Muvatta’ isimli çalışmaları öne çıkmaktadır. Bunların yanında Kayrevânî’nin er-Risâle’si, Halil b. İshâk’ın el-Muhtasar’ı, bunun şerhlerinden olan Mevvâk’ın et-Tâc ve’l-iklîl’i, Hattâb’ın Mevâhibü’l-celîl’i ve Derdîr’in eş-Şerhu’l-kebîr’i ile İbn Rüşd’ün mezhepler arası mukayeseli olarak kaleme aldığı Bidâyetü’l-müctehid ve nihâyetü’l-muktesid isimli kitabı da Mâlikî fıkhının önemli eserlerindendir. Hanbelî mezhebinin kurucu imamı Ahmed b. Hanbel’in fıkıhla ilgili bir kitabı mevcut değildir. Mezhebin ilk ve en önemli kaynağı Ebû Bekir el-Hallâl tarafından kaleme alınan Kitâbu’l-câmi’ adlı eserdir. Ebü’l-Kâsım el-Hırakî’nin el-Muhtasar’ı mezhebin temel görüşlerini yansıtmaktadır. Bu eserin üzerine pek çok şerh yapılmış olup bunların içinde en meşhuru Muvaffakuddîn İbn Kudâme’nin el-Muğnî’sidir. Eser hem mezhep içi hem mezhepler arası mukayeseli hukuk kitabı hüviyetini taşımaktadır. Bunların yanı sıra İbn Müflih’in el-Furû’ ve Haccâvî’nin el-İknâ’ li tâlibi’l-intifâ’ adlı çalışmalarıyla Buhûtî’nin Keşşâfu’l-kınâ’ ani’l-İknâ’ adlı şerhi Hanbelî literatürünün önemli eserleridir.el-Kuleynî’nin el-Kâfî, İbn Bâbeveyh el-Kummî’nin Men lâ yahduruhu’l-fakîh ve Ebû Ca‘fer et-Tûsî’nin en-Nihâye isimli çalışmaları Ca‘ferî mezhebinin temel kaynakları arasında yer almakta; İbn Hazm’ın el-Muhalla’sı ise Zâhirî ekolün temel eseri olma özelliğini taşımaktadır.