Dil ile söylenen zikir kalple düşünülmelidir

[ebuzer0606]

Daha açık bir ifadeyle diyen bir insan, Cenab-ı Hak'kın büyüklüğüne delâlet eden
bütün isim ve sıfatları sayarak O'nu yüceltmiş gibi olur. Ancak kişi cümlesini lisanen
söylerken, bu cümlenin manayı şerifini de kalbiyle düşünınelidir. Zira insan, ruh ve
bedenden yaratılıp bu ikisinin bir araya gelmesiyle tamamlandığı gibi, cümle-i
şerifesini lisanıyla okurken, kalbiyle de, o cümlenin manasını düşünürse, lâfız ile
manayı birleştirmiş olacağından, o hamd, kâmil ve tam olur.

Bu şekilde yapılan bir ibadet, huzur-u kalp (kalbin Mevlâ'dan haberdar olması) yla
yapılmış olur ki, bütün ibadetlerde aranılan da huzur-u kalple yapılmasıdır.

Nitekim Hazreti Halid-i Bağdadî Zülcenahayn (Kuddise Sırrıhu) Risale-i Halidiye'sinin
vukuf-i kalbî bahsinde: "Ve eğer zikir ve taat (ibadet),vukuf-i kalbî (kalbin
Mevlâ'dan haberdar olmasın) dan halî (boş) olursa, o zikir ve taat ruhsuz beden
gibidir ve itibardan hariçtir (kıymetsizdir)." buyuruyor.[39]
Kezalik (yine böylece), Mustafa ismet Garibullah (Büyük Şeyh Efendi) (Kuddise
Sırruhu) Risale-i Kudsiye'sinîn, Sıfat-ı ilâhiye ve Esma-i Sübhaniye bahsinde şöyle
buyurmuştur :

Beytin hulâsası (öz manası): "Bir salik (Allah yolcusu) Mevlâ Tealâyı kastetmeden
bin yıl Allah dese, yani Allah ismini okurken o ismin sahibi olan Zat-ı Pak-i
Süphaniye'yi düşünıneden bin yıl Allah, Allah dese, vakitleri boşa gider, bir şey
kazanamaz.
Çünkü asıl maksat isim değil, o ismin sahibi olan Mevlâyı hatırlamaktır.
Allah ismi şerifini tekrarlarken, bu ismin medlulü (delâlet ettiği şey) olan Mevlâ
Tealâyı kasdet ki, Cemal-i bakemale seyredelim." Yani kemal sahibi olan Mevlâ
Tealâ’nın cemalini müşahedeye(görür gibi olmaya) doğru manen
yürüyelim.

RUHU-L FURKAN ( FATİHA SURESİNİN TEFSİRİ KISMI )

[Lyqus]

ebuzer0606 Nickli Üyeden Alıntı

Daha açık bir ifadeyle diyen bir insan, Cenab-ı Hak'kın büyüklüğüne delâlet eden
bütün isim ve sıfatları sayarak O'nu yüceltmiş gibi olur. Ancak kişi cümlesini lisanen
söylerken, bu cümlenin manayı şerifini de kalbiyle düşünınelidir. Zira insan, ruh ve
bedenden yaratılıp bu ikisinin bir araya gelmesiyle tamamlandığı gibi, cümle-i
şerifesini lisanıyla okurken, kalbiyle de, o cümlenin manasını düşünürse, lâfız ile
manayı birleştirmiş olacağından, o hamd, kâmil ve tam olur.

Bu şekilde yapılan bir ibadet, huzur-u kalp (kalbin Mevlâ'dan haberdar olması) yla
yapılmış olur ki, bütün ibadetlerde aranılan da huzur-u kalple yapılmasıdır.

Nitekim Hazreti Halid-i Bağdadî Zülcenahayn (Kuddise Sırrıhu) Risale-i Halidiye'sinin
vukuf-i kalbî bahsinde: "Ve eğer zikir ve taat (ibadet),vukuf-i kalbî (kalbin
Mevlâ'dan haberdar olmasın) dan halî (boş) olursa, o zikir ve taat ruhsuz beden
gibidir ve itibardan hariçtir (kıymetsizdir)." buyuruyor.[39]
Kezalik (yine böylece), Mustafa ismet Garibullah (Büyük Şeyh Efendi) (Kuddise
Sırruhu) Risale-i Kudsiye'sinîn, Sıfat-ı ilâhiye ve Esma-i Sübhaniye bahsinde şöyle
buyurmuştur :

Beytin hulâsası (öz manası): "Bir salik (Allah yolcusu) Mevlâ Tealâyı kastetmeden
bin yıl Allah dese, yani Allah ismini okurken o ismin sahibi olan Zat-ı Pak-i
Süphaniye'yi düşünıneden bin yıl Allah, Allah dese, vakitleri boşa gider, bir şey
kazanamaz.
Çünkü asıl maksat isim değil, o ismin sahibi olan Mevlâyı hatırlamaktır.
Allah ismi şerifini tekrarlarken, bu ismin medlulü (delâlet ettiği şey) olan Mevlâ
Tealâyı kasdet ki, Cemal-i bakemale seyredelim." Yani kemal sahibi olan Mevlâ
Tealâ’nın cemalini müşahedeye(görür gibi olmaya) doğru manen
yürüyelim.

RUHU-L FURKAN ( FATİHA SURESİNİN TEFSİRİ KISMI )

altın gibi önemli bir konu zikir allaha vakit ayırmadan ziyade tefekkür etmedir

[ebuzer0606]

Lyqus Nickli Üyeden Alıntı

altın gibi önemli bir konu zikir allaha vakit ayırmadan ziyade tefekkür etmedir

Büyükler biliyormuş işin aslına, bin yıl Allah Allah dese yine boşa diyor.

[yey2025]

ebuzer0606 Nickli Üyeden Alıntı

Daha açık bir ifadeyle diyen bir insan, Cenab-ı Hak'kın büyüklüğüne delâlet eden
bütün isim ve sıfatları sayarak O'nu yüceltmiş gibi olur. Ancak kişi cümlesini lisanen
söylerken, bu cümlenin manayı şerifini de kalbiyle düşünınelidir. Zira insan, ruh ve
bedenden yaratılıp bu ikisinin bir araya gelmesiyle tamamlandığı gibi, cümle-i
şerifesini lisanıyla okurken, kalbiyle de, o cümlenin manasını düşünürse, lâfız ile
manayı birleştirmiş olacağından, o hamd, kâmil ve tam olur.

Bu şekilde yapılan bir ibadet, huzur-u kalp (kalbin Mevlâ'dan haberdar olması) yla
yapılmış olur ki, bütün ibadetlerde aranılan da huzur-u kalple yapılmasıdır.

Nitekim Hazreti Halid-i Bağdadî Zülcenahayn (Kuddise Sırrıhu) Risale-i Halidiye'sinin
vukuf-i kalbî bahsinde: "Ve eğer zikir ve taat (ibadet),vukuf-i kalbî (kalbin
Mevlâ'dan haberdar olmasın) dan halî (boş) olursa, o zikir ve taat ruhsuz beden
gibidir ve itibardan hariçtir (kıymetsizdir)." buyuruyor.[39]
Kezalik (yine böylece), Mustafa ismet Garibullah (Büyük Şeyh Efendi) (Kuddise
Sırruhu) Risale-i Kudsiye'sinîn, Sıfat-ı ilâhiye ve Esma-i Sübhaniye bahsinde şöyle
buyurmuştur :

Beytin hulâsası (öz manası): "Bir salik (Allah yolcusu) Mevlâ Tealâyı kastetmeden
bin yıl Allah dese, yani Allah ismini okurken o ismin sahibi olan Zat-ı Pak-i
Süphaniye'yi düşünıneden bin yıl Allah, Allah dese, vakitleri boşa gider, bir şey
kazanamaz.
Çünkü asıl maksat isim değil, o ismin sahibi olan Mevlâyı hatırlamaktır.
Allah ismi şerifini tekrarlarken, bu ismin medlulü (delâlet ettiği şey) olan Mevlâ
Tealâyı kasdet ki, Cemal-i bakemale seyredelim." Yani kemal sahibi olan Mevlâ
Tealâ’nın cemalini müşahedeye(görür gibi olmaya) doğru manen
yürüyelim.

RUHU-L FURKAN ( FATİHA SURESİNİN TEFSİRİ KISMI )

demekki tefsir okumak lazım fıkıhtan sonra paylaşım teşekkürler hocam iyi bir hatırlatmada olmuş

[Lyqus]

ebuzer0606 Nickli Üyeden Alıntı

Büyükler biliyormuş işin aslına, bin yıl Allah Allah dese yine boşa diyor.

allah diyoruz ama alemlerin rabbi olduğunu unutuyoruz yada herşeyin ondan geldiğini ben bunu anladığımda zikrin tadını almaya başladım